tag:blogger.com,1999:blog-9347213112935141722024-03-05T08:25:03.976+02:00Ενός γραπτού μύρια έπονταιΤο προσωπικό ιστολόγιο του Λεόντιου ΠαπαδόπουλουΛεόντιος Παπαδόπουλοςhttp://www.blogger.com/profile/11790017946756223472noreply@blogger.comBlogger66125tag:blogger.com,1999:blog-934721311293514172.post-56962380488832961452013-05-09T19:38:00.001+03:002013-05-09T19:38:26.056+03:00Στρώνουν χλοοτάπητα στον Θερμαϊκό<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: left;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiyOOg650R8BfhyphenhyphenktMJDz2_v2AVESM5QAPWuHM0DZS3zzkx-lNtPALRhRuH1nbdtliPWNKD67TCo_UkZkdDOlqDYdFaE1kOLEniL7aQ4ix4dGHY-7b1AKWpYrc6dNd74GCuRupY2WSrM74/s1600/%CE%A0%CE%B1%CF%81%CE%B1%CE%BB%CE%AF%CE%B1.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiyOOg650R8BfhyphenhyphenktMJDz2_v2AVESM5QAPWuHM0DZS3zzkx-lNtPALRhRuH1nbdtliPWNKD67TCo_UkZkdDOlqDYdFaE1kOLEniL7aQ4ix4dGHY-7b1AKWpYrc6dNd74GCuRupY2WSrM74/s320/%CE%A0%CE%B1%CF%81%CE%B1%CE%BB%CE%AF%CE%B1.JPG" width="320" /></a></div>
<span style="font-family: Helvetica Neue, Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Helvetica Neue, Arial, Helvetica, sans-serif;">Με εντατικούς ρυθμούς συνεχίζεται η τοποθέτηση χλοοτάπητα σε επιλεγμένα τμήματα του Θερμαϊκού Κόλπου από εξειδικευμένα συνεργεία του δήμου Θεσσαλονίκης. Το πιλοτικό πρόγραμμα «Πράσινα μπαλκόνια, πράσινες ταράτσες, πράσινες θάλασσες» φιλοδοξεί να αυξήσει τα τετραγωνικά μέτρα πρασίνου στην πόλη με έναν εντελώς πρωτοποριακό τρόπο: τη μεταμόρφωση ενός «νεκρού» χώρου (όπως έχει αποδειχτεί ότι είναι η θάλασσα) σε ένα καταπράσινο υδάτινο πάρκο.</span><br />
<span style="font-family: Helvetica Neue, Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Helvetica Neue, Arial, Helvetica, sans-serif;">Οι κάτοικοι της πόλης δεν κρύβουν την ικανοποίησή τους για την πρωτοβουλία του δήμου. «Μέχρι σήμερα γνώριζα για τους κρεμαστούς κήπους της Βαβυλώνας. Δεν πίστευα ποτέ ότι θα αντίκριζα τους πλωτούς κήπους της Θεσσαλονίκη» δηλώνει με ενθουσιασμό ο συνταξιούχος του ΤΕΒΕ Δημήτρης Πράντζαλος. «Αγνοούσα ότι υπήρχε στην Ελλάδα η τεχνογνωσία για ένα τόσο σύνθετο και καινοτόμο έργο. Διαψεύστηκα οικτρά. Χορτάρι τέτοιας ποιότητας -και μάλιστα σε υγρή επιφάνεια- δεν έχω ξαναδεί» δηλώνει με περηφάνια ο φοιτητής φυτικής παραγωγής Τάσος Μπαρούτογλου.</span><br />
<span style="font-family: Helvetica Neue, Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Helvetica Neue, Arial, Helvetica, sans-serif;">Η πρωτοβουλία του δήμου προκάλεσε τον διεθνή θαυμασμό. Δεν θα μπορούσε να αφήσει ασυγκίνητους και τους ανθρώπους της τέχνης. Για «ιστορική δικαίωση» κάνει λόγο η ανακοίνωση που εξέδωσε η Παγκόσμια Ένωση Εξπρεσιονιστών Ζωγράφων μέσω του ελληνικής καταγωγής πρόεδρου της Ζακ Ιακωβίδη. «Από την αρχή της ιστορίας, κάθε ζωγράφος απέδιδε τη θάλασσα με το βαρετό μπλε χρώμα. Για πόσο καιρό θα έπρεπε να συνεχιστεί αυτό; Πρώτοι οι εξπρεσιονιστές αποδώσαμε τη θάλασσα με πράσινο χρώμα και τώρα ο δήμος ακολουθεί τα βήματά μας. Αναμένουμε περισσότερες πρωτοβουλίες για κόκκινους ουρανούς και πορτοκαλί πολυκατοικίες» σημειώνει ο Ζακ Ιακωβίδης.</span><br />
<span style="font-family: Helvetica Neue, Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Helvetica Neue, Arial, Helvetica, sans-serif;">Η δημιουργία του πλωτού πάρκου, εκτός από ανάσες οξυγόνου για τους κατοίκους της πόλης, αναμένεται να δώσει και "ανάσες" απασχόλησης καθώς στα σκαριά βρίσκεται ο σχετικός διαγωνισμός για την κάλυψη τεσσάρων θέσεων βατραχανθρώπων (καθαριστών και κηπουρών) που θα φροντίζουν τις πράσινες εκτάσεις.</span><br />
<span style="font-family: Helvetica Neue, Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Helvetica Neue, Arial, Helvetica, sans-serif;">Επόμενο βήμα της δημοτικής αρχής είναι η δημιουργία φεστιβάλ που θα συνδέει αρμονικά την ομορφιά μιας ανθοέκθεσης με τις ευεργετικές ιδιότητες που έχει στον ανθρώπινο οργανισμό το ιώδιο της θάλασσας. Η ειδική επιτροπή που έχει συσταθεί για την περίπτωση μελετάει μεταξύ άλλων την ονομασία του φεστιβάλ. Περισσότερες πιθανότητες συγκεντρώνουν οι «Θαλασσόκηποι 2013».</span><br />
<span style="font-family: Helvetica Neue, Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Helvetica Neue, Arial, Helvetica, sans-serif;">Υ.Γ. Μην τα καταστρέψεις όλα «Αλκίππη», μην τα καταστρέψεις…</span><br />
</div>
Λεόντιος Παπαδόπουλοςhttp://www.blogger.com/profile/11790017946756223472noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-934721311293514172.post-27147779453012376372012-10-25T15:33:00.001+03:002012-10-25T15:33:48.040+03:00Το δράμα του πνευματιστή<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh76_e2jtHpfjHOgH9mgouFZF8l7kCbAr1dT-Nm8ovjZAGvm1htDxN-UGz42SmHHowr4h9XEeSb6GrBN75PVmqUc86Lu4a8yc1w3HP-UOAAWIr7xiQZXvpDEZGceNkQEbnGJe2vSBsmDWc/s1600/%CE%91%CE%BC%CF%80%CE%AD%CE%BC%CF%80%CE%B5.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="229" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh76_e2jtHpfjHOgH9mgouFZF8l7kCbAr1dT-Nm8ovjZAGvm1htDxN-UGz42SmHHowr4h9XEeSb6GrBN75PVmqUc86Lu4a8yc1w3HP-UOAAWIr7xiQZXvpDEZGceNkQEbnGJe2vSBsmDWc/s320/%CE%91%CE%BC%CF%80%CE%AD%CE%BC%CF%80%CE%B5.jpg" width="320" /></a></div>
<div>
<br /></div>
Φλας μπακ στο 1992<br />Ο Αμπέμπε μπήκε τρέχοντας στην καλύβα της οικογένειάς του, στην άκρη του μικρού χωριού, στα βάθη της Αφρικής. Στο χέρι του κρατούσε το πτυχίο του πνευματιστή που κατάφερε να αποκτήσει μετά από πολλά ξενύχτια, διάβασμα και συνομιλίες με τα πνεύματα των πεθαμένων της φυλής. Ο πατέρας του, τον αγκάλιασε περήφανος. «Άντε, γιε μου, να σε δούμε και μάγο του χωριού. Ο Μπολάλε είναι γέρος και σύντομα θα πάει να συναντήσει τους προγόνους μας», τού είπε συγκινημένος. Ο Αμπέμπε χαμήλωσε το βλέμμα του. «Λυπάμαι που θα σου το πω πατέρα, αλλά δεν θα μείνω στο χωριό. Είμαι πλασμένος για μεγάλα πράγματα. Θα πάω στο εξωτερικό να κάνω διεθνή καριέρα». Ο πατέρας στεναχωρήθηκε αλλά δεν μπορούσε να κάνει διαφορετικά. Ήθελε το καλύτερο για το παιδί του. «Και που θα πας Αμπέμπε;», τον ρώτησε με αγωνία. «Σε μια χώρα που σέβονται και εκτιμούν τους επιστήμονες. Στην Ελλάδα…».<br /><div>
<br /></div>
<div>
Σήμερα<br />Στο ημιφωτισμένο δωμάτιο του σπιτιού του, ο Αμπέμπε γέμισε το ποτήρι του με μπίρα. Έριξε λίγο αίμα νυχτερίδας που του είχε ξεμείνει από μια θυσία και μια σταγόνα δηλητήριο φιδιού από αυτό που του στέλνει ο γέρος πατέρας του από την Αφρική. Το ήπιε μονορούφι. Ο προβληματισμός ήταν ζωγραφισμένος στο πρόσωπό του. Δεν μπορούσε να καταλάβει πως γίνεται, μετά από 20 χρόνια προσφοράς στην ελληνική κοινωνία, οι Έλληνες να αποδεικνύονται τόσο αγνώμονες. Τόσες πλούσιες χήρες βοήθησε να μιλήσουν με τον μακαρίτη, τόσα ματζούνια παρασκεύασε που έκαναν άγνωστους ανθρώπους να ερωτευτούν μεταξύ τους και σε τόσους ανθρώπους είπε την μοίρα τους κοιτάζοντας μόνο τα ντουμάνια από καμένες δάφνες ή τα κατακάθια του καφέ. Και ποιο ήταν το ευχαριστώ; Να φτάσει στο σημείο να παρακαλάει για δουλειά. Αμέτρητες σκέψεις βασάνιζαν το μυαλό του. Τι λαός είναι αυτός που ξεχνάει όσους τον βοηθούν; Αν δεν αγαπούσε τόσο την Ελλάδα και την Θεσσαλονίκη, θα γύριζε πίσω στο χωριό του. Και τότε πήρε την απόφαση για μια τελευταία προσπάθεια. Και αυτή την προσπάθεια θα την έκανε από την mainstream οδό…</div>
<div>
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgFpNyIVGroW_8uTb6kBSeAmfxZuma9zO2A1D8GdLrw3bb2hyphenhyphenB4cC0KBXy2-N_1ckpJbOlPEGBQNEDGruUtFQ1nSPQlEnnaQb9rVIDX7ymox2VcI7MDN1rfIJ1NKXnEk4mV6lBLRIXbZBE/s1600/Healer.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="299" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgFpNyIVGroW_8uTb6kBSeAmfxZuma9zO2A1D8GdLrw3bb2hyphenhyphenB4cC0KBXy2-N_1ckpJbOlPEGBQNEDGruUtFQ1nSPQlEnnaQb9rVIDX7ymox2VcI7MDN1rfIJ1NKXnEk4mV6lBLRIXbZBE/s320/Healer.jpg" width="320" /></a></div>
<div>
<br /></div>
<div>
Οι αποδείξεις</div>
<div>
Το Leontios.com παρουσιάζει κατ’ αποκλειστικότητα το διαφημιστικό φυλλάδιο του Αμπέμπε που θα έπρεπε να διδάσκεται σε κάθε σχολή Εμπορίας και Διαφήμισης της Ελλάδας και την αλλοδαπής που σέβεται τον εαυτό της. Για ευνόητους λόγους έχω καλύψει το όνομα του πνευματιστή για να μην νομίζουν κάποιοι ότι τα παίρνουμε από τη διαφήμιση. Πάμε στην ανάλυση…</div>
<div>
Το κείμενο αρχίζει -σωστά- με την αναφορά στην πολυετή πείρα του λειτουργού. Τα 20 χρόνια εμπειρίας τού δίνουν το συγκριτικό πλεονέκτημα έναντι των αρχάριων συναδέλφων του. Τι να πει ο ψάρακας αν χρειαστεί να καλέσει και να μιλήσει με το πνεύμα του Σωκράτη; Τίποτα. Ούτε καν θα το βρει. Ενώ αυτός με την μεγάλη ατζέντα μπορεί να μιλήσει με τις ψυχές ανθρώπων που πέθαναν πριν από πολλούς αιώνες.</div>
<div>
Δεύτερον. Ο πνευματιστής είναι τόσο καλός στη δουλειά του που μπορεί να λύσει κάθε πρόβλημα ταχύτερα και καλύτερα από κάθε άλλον. Αυτό, πιθανότατα, έχει να κάνει με τα κονέ του στο χώρο του αοράτου. Το ύφος του, βεβαίως, είναι αντιδεοντολογικό και ενδέχεται να τον καλέσει σε απολογία ο Σ.Π.Π. (Σύλλογος Πτυχιούχων Πνευματιστών) αλλά ο Αμπέμπε δεν μασάει. Είναι τόσο σίγουρος για τις δυνατότητές του που μπορεί να αντεπεξέλθει σε κάθε πρόκληση. Προσθέστε ακόμη έναν πόντο στα υπέρ του.</div>
<div>
Στη συνέχεια λέει ότι μπορεί να κάνει ερωτευμένους καλύτερα από πριν. Καταστρατηγείται το συντακτικό αλλά το πιάσαμε το νόημα.</div>
<div>
Μπορεί να κάνει αγνώστους ανθρώπους να ερωτευτούν. Οκ. Αρκεί μην βρίσκεται ο ένας στην Ανατολή και άλλος στη Δύση γιατί θα ταλαιπωρηθούν άδικα. Οι σχέσεις εξ’ αποστάσεως δεν πετυχαίνουν.</div>
<div>
Δίνει πανίσχυρα φυλακτά για προστασία (από μάτι, σεξουαλικά μεταδιδόμενα νοσήματα, χολέρα κτλ). Επίσης, οκ.</div>
<div>
Και επειδή οι γνώσεις του πνευματιστή στο μάρκετινγκ είναι σε δυσθεώρητα επίπεδα, κράτησε για το τέλος το καλύτερο: «Λύνω σημαντικές δικαστικές υποθέσεις σεξουαλικού περιεχομένου». Πόσο μαλάκες μπορεί να αισθάνονται οι ψυχοπαθείς βιαστές και οι παιδεραστές που πήγαν και έδωσαν τα χρήματά τους σε δικηγόρους για να καταλήξουν στη φυλακή; Δεν ξέρω με ποιον τρόπο μπορεί να επιτύχει το επιθυμητό αποτέλεσμα αλλά αν εκβιάζει εισαγγελείς και δικαστές, δεν θέλω να το ξέρω.</div>
<div>
Και το κερασάκι στην τούρτα: Υπόσχεται αποτελέσματα σε 7 ημέρες. Χωρίς να κολλάει στη γραφειοκρατία και άλλα παρόμοια προβλήματα. Τα ακούτε οι υπόλοιποι;</div>
<div>
Βέβαια, επειδή ο άνθρωπος είναι πνευματιστής και όχι καθηγητής στο Harvard, η μετάφραση του κειμένου του στα αγγλικά είναι για το ανάθεμα. Μάλλον δούλεψε το «google translate». Επίσης, γιατί στο κομμάτι των αγγλικών δεν έχει μεταφραστεί και η διεύθυνση;</div>
<div>
<br /></div>
<div>
Επιμύθιο</div>
<div>
Η απελπισία, ο πόνος και η αμάθεια μπορεί να οδηγήσει αρκετούς ανθρώπους στο να αναζητήσουν ανακούφιση στους τσαρλατάνους. Το γεγονός όμως ότι υπάρχουν ακόμη λαμόγια που δραστηριοποιούνται σε τέτοιους τομείς, αποδεικνύει ότι υπάρχουν ακόμη αφελείς που ζουν στον μεσαίωνα, που νομίζουν ότι η ζωή τους ορίζεται από την κίνηση των πλανητών και δεν έχουν ακούσει ότι μία ανθρώπινη κατασκευή κόβει βόλτες στον Άρη. Και όλα αυτά στο έτος 2012. Και όλα αυτά σε έναν λαό που έβαλε τις βάσεις από την ιατρική και την φιλοσοφία μέχρι θέατρο και τη μουσική…</div>
<div>
<br /></div>
<div>
Υ.Γ. Και τώρα σταματάω γιατί ο Αμπέμπε έχει το γραφείο του κοντά στην εργασία μου. Μπορεί να μην στείλει πνεύματα για να με στοιχειώσουν αλλά δεν αποκλείεται να μαζέψει τίποτα καρντάσια από την Αφρική και να με σαπακιάσουν στο ξύλο…</div>
</div>
Λεόντιος Παπαδόπουλοςhttp://www.blogger.com/profile/11790017946756223472noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-934721311293514172.post-7035048135340971422012-08-30T17:05:00.002+03:002012-08-30T17:05:59.917+03:00Τα κεφάλια μέσα…<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<span style="font-family: Helvetica Neue, Arial, Helvetica, sans-serif;">Πέρασαν δύο μήνες (και βάλε) από την τελευταία μου ανάρτηση και θα περνούσαν ακόμη περισσότεροι αν δεν έπαιρνα τη γενναία απόφαση να στρώσω τον -σμιλεμένο με ατελείωτες ώρες γυμναστικής- πισινό μου και να γράψω. Το ερώτημα που τίθεται είναι το εξής: πώς να γράψεις όταν το μυαλό σου τρέχει ακόμη σε παραλίες, θάλασσες, ξαπλώστρες, φρέντο εσπρέσο ή μπίρες (ανάλογα με την ώρα) και μαγαλοκυρίες ιταλίδες τουρίστριες με βραζιλιάνικο ταμπεραμέντο που το κορμί τους αποτελείται από σάρκα, οστά και σιλικόνη; Παραθέτω την Evita Pozzi ως το καταλληλότερο παράδειγμα…</span><div>
<span style="font-family: Helvetica Neue, Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span></div>
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg3UNpaJdxi7RyLgs8E0ugdSNuWYRi2I9iJNqoD8gaKVVD6l0HOhXZtbx3l2tRkBwx5jzqKBgju5_cpXjbZ6a_oH203QSdF0MJrKyFl7TfV9how-dtxoRL_AkgOQR7V6LAYNh_hPs78x2k/s1600/Evita+Pozzi.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg3UNpaJdxi7RyLgs8E0ugdSNuWYRi2I9iJNqoD8gaKVVD6l0HOhXZtbx3l2tRkBwx5jzqKBgju5_cpXjbZ6a_oH203QSdF0MJrKyFl7TfV9how-dtxoRL_AkgOQR7V6LAYNh_hPs78x2k/s320/Evita+Pozzi.jpg" width="320" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><span style="font-family: Helvetica Neue, Arial, Helvetica, sans-serif;">Η Εβίτα στην ακροθαλασσιά</span></td></tr>
</tbody></table>
<div>
<span style="font-family: 'Helvetica Neue', Arial, Helvetica, sans-serif;">Πώς μπορείς να ξεπεράσεις τα παραπάνω; Μα, με εργασιοθεραπεία. Παίρνεις το μυαλό σου από τις ξαπλώστρες και τις κάθε λογής Εβίτες και ρίχνεσαι στη δουλειά. Βαφτήκαμε με φούμο, ξεχυθήκαμε καταδρομικά στη Θεσσαλονίκη και αρχίσαμε να «μασάμε» πληκτρολόγια. Το αποτέλεσμα είναι το τεύχος που κυκλοφορεί αυτή την Κυριακή με την «Μακεδονία». Και έχουμε θέματα για τα παρακάτω (και όχι μόνο): το Reworks 2012, τον απόλυτο οδηγό επιβίωσης για νέους φοιτητές που πρέπει να διαβάσουν (για διαφορετικούς λόγους) οι φοιτητές, οι γονείς τους και οι «απ’ έξω», το νέο πρόσωπο που ελπίζουμε να αποκτήσει σύντομα η οδός Αγίας Σοφίας, το εκπληκτικό Χαμζά Μπέη τζαμί (που είναι γνωστό στους Θεσσαλονικείς ως «Αλκαζάρ» αλλά οι περισσότεροι δεν έχουν ιδέα για την ιστορία και την ομορφιά του) και, για να ιντριγκάρω το γυναικείο κοινό μου, ιδρωμένους άντρες που παίζουν με τα σίδερα. Κυριολεκτικά.</span></div>
<div>
<span style="font-family: Helvetica Neue, Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span></div>
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi6de2AV-jtEemzUWb0LMeRzlf180M86ZLnc0pj-roEse8fAln6Yd7deYFUo4Qtvi60GkVuI3PF5yTn8Q4_pglg6DKQ8LDg1fV5fLkqcsTspawwj4WYY6Shb9RGAibw5k687YDZgU11AEQ/s1600/%CE%95%CF%80%CE%B9%CE%BB%CE%BF%CE%B3%CE%AD%CF%82+715.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi6de2AV-jtEemzUWb0LMeRzlf180M86ZLnc0pj-roEse8fAln6Yd7deYFUo4Qtvi60GkVuI3PF5yTn8Q4_pglg6DKQ8LDg1fV5fLkqcsTspawwj4WYY6Shb9RGAibw5k687YDZgU11AEQ/s320/%CE%95%CF%80%CE%B9%CE%BB%CE%BF%CE%B3%CE%AD%CF%82+715.jpg" width="240" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><span style="font-family: Helvetica Neue, Arial, Helvetica, sans-serif;">Επιλογές 715</span></td></tr>
</tbody></table>
<div>
<span style="font-family: 'Helvetica Neue', Arial, Helvetica, sans-serif;">«One more thing…» που θα έλεγε και ο Steve Jobs… Όσοι επισκεφτείτε το περίπτερο της «Μακεδονίας» στη Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης, θα έχετε την ευκαιρία να δείτε (και να αγγίξετε), πριν από όλους τους άλλους, αυτό που έχουμε στα σκαριά. Οι υπόλοιποι θα το μάθετε σε λίγες μέρες. Stay tuned. Επιστρέφουμε δριμύτεροι…</span></div>
</div>
Λεόντιος Παπαδόπουλοςhttp://www.blogger.com/profile/11790017946756223472noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-934721311293514172.post-56717075009796652052012-06-20T15:40:00.000+03:002012-06-20T15:41:34.485+03:00Το φάντασμα της Αρετσούς<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhIVheGXz1IV3XHENAz7C-bZ2IPuStYodQb_h-_H18kQEfi4unrv2Lbp6xYvX9YD-w8BmIgSVZCAI9kSKZ7NPGaFSCcrD5lmf45WLN78UIapF1Dd4Wa5WQ9ONYTNhq5tka9vlVwGPCezRg/s1600/Leontios+ghost.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="213" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhIVheGXz1IV3XHENAz7C-bZ2IPuStYodQb_h-_H18kQEfi4unrv2Lbp6xYvX9YD-w8BmIgSVZCAI9kSKZ7NPGaFSCcrD5lmf45WLN78UIapF1Dd4Wa5WQ9ONYTNhq5tka9vlVwGPCezRg/s320/Leontios+ghost.jpg" width="320" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Η φωτογραφία είναι από το στοιχειωμένο σπίτι στην Αρετσού.<br />
Το φάντασμα είναι μούφα...</td></tr>
</tbody></table>
<span style="font-family: 'Helvetica Neue', Arial, Helvetica, sans-serif;">Τελικά τίποτα δεν λειτουργεί σωστά σε αυτή τη χώρα. Ούτε ο υλικός κόσμος, ούτε ο κόσμος του αοράτου. Δεν γίνεται να δίνουμε τον καλύτερό μας εαυτό, να ξυπνάμε μέσα στη νύχτα και να τρέχουμε σε στοιχειωμένα σπίτια και πλατείες για να κάνουμε ένα θέμα για τους αστικούς μύθους της Θεσσαλονίκης και να μην μπορούμε να βρούμε ένα φάντασμα ή ένα πνεύμα για να μιλήσουμε μαζί του ή, έστω, να το φωτογραφίσουμε. Ούτε ένα…</span><br />
<div>
<span style="font-family: 'Helvetica Neue', Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span></div>
<div>
<span style="font-family: 'Helvetica Neue', Arial, Helvetica, sans-serif;">Ίσως να είμαι υπερβολικός. Ίσως τα φαντάσματα της Θεσσαλονίκης να θέλουν να διατηρούν χαμηλούς τόνους, να μην επιθυμούν την δημοσιότητα και να αρκούνται στο να τρομάζουν τους περίοικους (όπως, κακή ώρα, συμβαίνει με το στοιχειωμένο σπίτι στην Αρετσού). Μη μάθω όμως από τους γείτονες τους ότι τα φαντάσματα παραπονιούνται επειδή η Νέσι, στη λίμνη του Λοχ Νες ή κάτι πνεύματα σε κάστρο της Γλασκόβης προσελκύουν περισσότερους τουρίστες απ’ ότι αυτά. Μην τα περιμένουμε όλα από τον ΕΟΤ.</span></div>
<div>
<span style="font-family: 'Helvetica Neue', Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span></div>
<div>
<span style="font-family: 'Helvetica Neue', Arial, Helvetica, sans-serif;">Δεν αποκλείω πάντως το ενδεχόμενο να μην έχει επηρεάσει τον κόσμο του παραφυσικού η οικονομική κρίση και τα πνεύματα να μην βρίσκονταν στο σπίτι τους επειδή, πολύ απλά, στοιχειώνουν κάποια εξοχική κατοικία. Ίσως έτσι να δικαιολογείται το γεγονός ότι σε ένα αρχοντικό στον Βόλο ακούγονται φωνές μόνο τους καλοκαιρινούς μήνες. Και πήγαμε εμείς να κάνουμε θέμα για τα πνεύματα καλοκαιριάτικα… Αθάνατη Ελλάδα! Ωραία μέχρι και στα φαντάσματά σου.</span></div>
<div>
<span style="font-family: 'Helvetica Neue', Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh8eGYMU65Cx2UAc6ADlxzXBUD9VqxIdOwg9sycAVGK6Jst3TGrReIgiiAsUL-mT3Es2Zev5PKOcO1XHLwg47l4f53_tPeSGfOl-HArGTbFNbS5fI-mzxxXaCRh0_VFRuL93zoWUi8REYI/s1600/epiloges714.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh8eGYMU65Cx2UAc6ADlxzXBUD9VqxIdOwg9sycAVGK6Jst3TGrReIgiiAsUL-mT3Es2Zev5PKOcO1XHLwg47l4f53_tPeSGfOl-HArGTbFNbS5fI-mzxxXaCRh0_VFRuL93zoWUi8REYI/s320/epiloges714.jpg" width="240" /></a></div>
<span style="font-family: 'Helvetica Neue', Arial, Helvetica, sans-serif;">Το μόνο πράγμα που θα με στεναχωρούσε είναι να μην συμβαίνει τίποτα από τα παραπάνω και τα φαντάσματα να μην εμφανίστηκαν επειδή απλώς δεν με γουστάρουν. Αν δεν με θέλουν μία φορά, δεν τα θέλω εκατό. Και περνώ στα υπόλοιπα θέματα που θα διαβάσετε στις «Επιλογές» της Κυριακής. Αναφέρω ενδεικτικά τα 34 χρόνια από τον μεγάλο σεισμό του 1978, τον τορπιλισμό του γαλλικού ατμόπλοιου Marquette από γερμανικό υποβρύχιο τον Οκτώβριο του 1915 στα ανοιχτά του Θερμαϊκού, τα μυστικά των εμπορικών στοών της Θεσσαλονίκης, την βάση δεδομένων που συγκεντρώνει 1.022 μαρτυρίες από 853 Έλληνες Εβραίους που επέζησαν του Ολοκαυτώματος και πολλά άλλα.</span></div>Λεόντιος Παπαδόπουλοςhttp://www.blogger.com/profile/11790017946756223472noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-934721311293514172.post-57096281738972991272012-06-15T16:45:00.000+03:002012-06-15T16:45:08.226+03:00Ο καλός Κριστιάν(ος)<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiDKygczuiBeiwBdyFUDhIsQTFAU0N2Cr5V3yRYWlHWcG4qzd3U-n9h2A2zwSzLBACkHyb5Fnk6xOEPqYyfxGOLjdLAR4qddPl7-n40-FB3pxRTSdmEK3TLNsnq3ENi24pzGu-81QwSVSw/s1600/Leontios+Karembeu.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="213" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiDKygczuiBeiwBdyFUDhIsQTFAU0N2Cr5V3yRYWlHWcG4qzd3U-n9h2A2zwSzLBACkHyb5Fnk6xOEPqYyfxGOLjdLAR4qddPl7-n40-FB3pxRTSdmEK3TLNsnq3ENi24pzGu-81QwSVSw/s320/Leontios+Karembeu.jpg" width="320" /></a></div>
<span style="font-family: 'Helvetica Neue', Arial, Helvetica, sans-serif;">Ο Κριστιάν Καραμπέ είναι πολύ καλός άνθρωπος. Δεν ξέρω πως θα αντιδρούσα εγώ αν γνώριζα ότι ο τύπος στον οποίο προσπαθώ να μάθω γκολφ, πέρασε σαράντα λεπτά κλεισμένος με την γυναίκα μου στην κρεβατοκάμαρα μιας σουίτας ξενοδοχείου με την εντολή να μην τους ενοχλήσει κανείς. Και συν τοις άλλοις, η γυναίκα μου να λέγεται Αντριάνα Σκλεναρίκοβα και να αποτελεί την φαντασίωση ολόκληρου του αντρικού πληθυσμού (εξαιρείται ο φίλος μου ο Γιώργος που δηλώνει υπεράνω). Ωραία… Και αφού κατάφερα να κερδίσω τις εντυπώσεις, μπορώ να ομολογήσω ότι η συνάντηση μας δεν ήταν τίποτε περισσότερο από μία συνέντευξη για τις «Επιλογές» (για την οποία με μίσησαν φίλοι και γνωστοί) και ότι η σωματική μου επαφή με την Αντριάνα περιορίστηκε σε μια χειραψία.</span><div>
<span style="font-family: 'Helvetica Neue', Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span></div>
<div>
<span style="font-family: 'Helvetica Neue', Arial, Helvetica, sans-serif;">Το ενδιαφέρον στοιχείο είναι ότι το χέρι με το οποίο άγγιξα την Σλοβάκα καλλονή (και δεν έπλυνα για μία εβδομάδα) ήταν το χέρι με το οποίο, μάταια, προσπαθούσα να πιάσω το μπαστούνι του γκολφ. Παρότι δεν ήταν η πρώτη φορά που ασχολήθηκα με το ευγενές άθλημα (μπορείτε να διαβάσετε την περσινή μου εμπειρία, <a href="http://www.leontios.com/2011/06/blog-post_10.html"><span style="color: orange;">εδώ</span></a>) εξακολουθώ να πιστεύω ότι πρόκειται για το δυσκολότερο πράγμα που έχω κάνει στη ζωή μου. Ο Κριστιάν Καρεμπέ μαζί με τον Τάκη Γκώνια (που πλέον είναι επαγγελματίας παίκτης του γκολφ) και άλλους δύο γκολφέρ, απάρτιζαν μία από τις ομάδες που έλαβαν μέρος στο «7ο Aegean Pro Am» που διεξήχθη στα courses του Aphrodite Hills στην Κύπρο από τις 30 Μαΐου έως τις 2 Ιουνίου, διοργάνωση που κλήθηκα να παρακολουθήσω. Για την διοργάνωση, θα αρκεστώ να πω ότι ήταν εξαιρετική. Μακάρι να μπορούσα να πω το ίδιο και για τις ικανότητές μου στο γκολφ.</span></div>
<div>
<span style="font-family: 'Helvetica Neue', Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span></div>
<div>
<span style="font-family: 'Helvetica Neue', Arial, Helvetica, sans-serif;">Η ιστορία είναι λίγο πολύ, γνωστή από πέρσι. Λίγο προτού αρχίσω να βγάζω αφρούς από το στόμα και αρχίσω να κυνηγώ με το μπαστούνι όλους εκείνους που με περισσή άνεση χτυπούσαν το ένα μπαλάκι μετά το άλλο, ένας γνώριμος τύπος από το ποδοσφαιρικό παρελθόν μου, ήρθε για να βοηθήσει: ο Κριστιάν Καρεμπέ. Για να μην πολυλογώ, δεν πίστευα ότι ένας άνθρωπος που πήγε να προπονηθεί με στόχο να κατακτήσει την πρωτιά στο τουρνουά, θα είχε την όρεξη και την υπομονή να καθίσει για μισή ώρα με κάποιον που δεν μπορεί να πιάσει ούτε το μπαστούνι και να τον μεταμορφώσει σε δεινό παίκτη (για τα δικά μου δεδομένα). Και όμως… Κάθισε δίπλα μου και άρχισε να μου εξηγεί, αρχικά στην θεωρία και έπειτα στην πράξη, την στάση του σώματος, τον τρόπο με τον οποίο κρατάς το μπαστούνι και χτυπάς την μπάλα και την κίνηση του σώματος μετά το χτύπημα. Ούτε απογοητεύτηκε με την ασχετοσύνη μου. Έστηνε και ξαναέστηνε την μπάλα, διόρθωνε τις κινήσεις, ανέβαζε την ψυχολογία και μου αποκάλυψε το μυστικό της επιτυχίας: «ακόμη και αν βλέπεις ότι δεν τα καταφέρνεις, μην τα βάζεις κάτω, συνέχισε να προσπαθείς…».</span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhXhYrYu1yTSfOlg9O5k9SoJGehv9h-ppjQOwasWGpQBFJctoCZOXgRKMf5uouGz7qgQpUrOG8hJXkDIIc26YPLAkS1Z0d9WfL5DXJcjWobGF0mbUjTA5gEKaiNu3JwoIGH6K1W55IuvOc/s1600/Leontios+golf.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="239" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhXhYrYu1yTSfOlg9O5k9SoJGehv9h-ppjQOwasWGpQBFJctoCZOXgRKMf5uouGz7qgQpUrOG8hJXkDIIc26YPLAkS1Z0d9WfL5DXJcjWobGF0mbUjTA5gEKaiNu3JwoIGH6K1W55IuvOc/s320/Leontios+golf.JPG" width="320" /></a></div>
<div>
<span style="font-family: 'Helvetica Neue', Arial, Helvetica, sans-serif;">Αν το χορτάρι μπορούσε να μιλήσει, όσο ευγενικό και να ήταν, είμαι σίγουρος ότι θα με έβριζε για τα απανωτά χτυπήματα που δεχόταν. Και κάποια στιγμή, στο ημίωρο, ήρθε το μαγικό χτύπημα. Η μπάλα έφυγε με δύναμη και ύψος. Το χορτάρι σίγουρα θα απόρησε. Και μετά ήρθε και άλλο χτύπημα. Και άλλο… Ένιωσα να πετάω από ικανοποίηση. Ο Καρεμπέ είδε τους καρπούς του να αποδίδουν. Χαμογέλασε και στάθηκε δίπλα μου για να παίξει και αυτός. Λίγο παραπέρα ο Γκώνιας έδειχνε στον Τζόρτζεβιτς πώς να κρατήσει το μπαστούνι. Με το πρώτο χτύπημα της ζωής του, έστειλε την μπάλα στα 150 μέτρα. Το ίδιο και με το δεύτερο και το τρίτο… Οι παλιοί συμπαίκτες του, κοιτούσαν ο ένας τον άλλον με απορία. Ο τσαμπουκάς μου έσπασε και πάλι. Έστησα την μπάλα και συνέχισα να καμαρώνω για τα χτυπήματα των 80 μέτρων…</span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhfvTfCBdoGK1mtUwLrbs2Xw66DEcSTIH-4S1aDcycWr6x_HbLAiHvck3w8QIrOhUh3Z7yTXGiakdj5cXi6wV3HI0uwTHVNBknVwX_4561yLkKns898RaJBVHN7zBrWI4d5ES8TlAGHMYw/s1600/Leontios+dead+golfer.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="239" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhfvTfCBdoGK1mtUwLrbs2Xw66DEcSTIH-4S1aDcycWr6x_HbLAiHvck3w8QIrOhUh3Z7yTXGiakdj5cXi6wV3HI0uwTHVNBknVwX_4561yLkKns898RaJBVHN7zBrWI4d5ES8TlAGHMYw/s320/Leontios+dead+golfer.JPG" width="320" /></a></div>
<div>
<span style="font-family: 'Helvetica Neue', Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span></div>
</div>Λεόντιος Παπαδόπουλοςhttp://www.blogger.com/profile/11790017946756223472noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-934721311293514172.post-9999393632324851472012-05-24T13:32:00.001+03:002012-05-24T13:33:38.260+03:00Επιχείρηση λίφτινγκ<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEigcqHRreZNGANT2YixqMVv6gcA21snOmM4s9VldfExY2sO4c-g7GZkfyDqYN-e6oN1I5JbJViNvGcdfQZ2B9naWVgCX0Mcn5CT0-23v6RW49bixG3i1INGkuhzf2QcNXWL-NGaAx3kpDQ/s1600/1.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="213" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEigcqHRreZNGANT2YixqMVv6gcA21snOmM4s9VldfExY2sO4c-g7GZkfyDqYN-e6oN1I5JbJViNvGcdfQZ2B9naWVgCX0Mcn5CT0-23v6RW49bixG3i1INGkuhzf2QcNXWL-NGaAx3kpDQ/s320/1.jpg" width="320" /></a></div>
<div>
Αφού τρυπώσαμε πριν από δύο μήνες στα εργοτάξια του μετρό, κατεβήκαμε στο κέντρο της γης (εντάξει, υπερβάλω λιγάκι), και βολτάραμε στην σήραγγα του μετροπόντικα όπου θα κινούνται σε λίγα (ελπίζουμε) χρόνια οι συρμοί, είπαμε να τρυπώσουμε (χωρίς τσιλιαδόρους, κουκούλες κτλ.) και στα εργοτάξια για την ανάπλαση των πάρκων της Νέας Παραλίας. Περπατήσαμε, φωτογραφίσαμε, μιλήσαμε με τους ανθρώπους που έχουν επιφορτιστεί με το λίφτινγκ, πήραμε χρώμα από τον ήλιο που έκαιγε και τη σκόνη που σήκωναν τα φορτηγά που πηγαινοέρχονταν και γράψαμε τις εντυπώσεις μας στο τεύχος των «Επιλογών» που κυκλοφορεί μαζί με την «Μακεδονία» την Κυριακή 27 Μαΐου.</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhuKoV3P0DOpRkbSy2_uQsiChWvmxiKojpx-DXfTpA6RmoS3RM0PMFcusf1tEHuU5fIwe7DfwlXiA_7DMGbkCirdpnC2cZznD_8J8nfJFTF5FGSv9CclL2f12c5Lo4HeDFmjY8IiKDihYE/s1600/2.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="208" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhuKoV3P0DOpRkbSy2_uQsiChWvmxiKojpx-DXfTpA6RmoS3RM0PMFcusf1tEHuU5fIwe7DfwlXiA_7DMGbkCirdpnC2cZznD_8J8nfJFTF5FGSv9CclL2f12c5Lo4HeDFmjY8IiKDihYE/s320/2.jpg" width="320" /></a></div>
<div>
Διαβάστε επίσης τους λόγους για τους οποίους ο αρχιτέκτονας Θωμάς Δοξιάδης προτείνει να ξηλωθεί η άσφαλτος από τις κεντρικές αρτηρίες της Θεσσαλονίκης (και δεν θα σας αποκαλύψω περισσότερα εδώ) σε συνέντευξη που παραχώρησε στη Μαρία Τερζούδη. Στις σελίδες του περιοδικού θα λύσετε κάθε απορία που έχετε για το πράσινο και τα βιολογικά προϊόντα και θα μάθετε πώς μπορεί να εφαρμοστεί στην Ελλάδα το σκανδιναβικό μοντέλο για την αειφόρο ανάπτυξη.</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjBqySHKAaF5vDmv23ODt3Ug8lS9vMj983pUozoJL7LWOwZHyunwE5l70gbTv3ENsyNCIVz_1ueOOi05nrt8OMsYyafngh6zc9eZLCu2mZWs5yYRL9ktn-Sj4OF0N-cABKHCTlhm80BdYw/s1600/3.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="213" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjBqySHKAaF5vDmv23ODt3Ug8lS9vMj983pUozoJL7LWOwZHyunwE5l70gbTv3ENsyNCIVz_1ueOOi05nrt8OMsYyafngh6zc9eZLCu2mZWs5yYRL9ktn-Sj4OF0N-cABKHCTlhm80BdYw/s320/3.jpg" width="320" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiqFuWtdHzPTCJaIi3a-qh6v526YdOcdyrKSHXzABEVSxBk-fbNpxaCG9Ap2OyB61LG82X3vurlBUhBElugRD2WlycdpQkjbWJLBAuQr4hXOy_TQrx8REpjd1hLIlNyOIGaV2o1Va2Tp1s/s1600/4.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="213" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiqFuWtdHzPTCJaIi3a-qh6v526YdOcdyrKSHXzABEVSxBk-fbNpxaCG9Ap2OyB61LG82X3vurlBUhBElugRD2WlycdpQkjbWJLBAuQr4hXOy_TQrx8REpjd1hLIlNyOIGaV2o1Va2Tp1s/s320/4.jpg" width="320" /></a></div>
<div>
Άφησα για το τέλος το θέμα που ετοιμάσαμε για την κυρία που κοσμεί το εξώφυλλο των «Επιλογών». Όχι, δεν έχει να κάνει με την θεϊκή ομορφιά της Αντζελίνας Τζολί, ούτε για το δώρο που έκανε η ηθοποιός στον Μπραντ Πιτ, τους αρραβώνες του ζευγαριού, το μονόπετρο ή τις ταινίες που έχει στα σκαριά. Έχει να κάνει το ανθρωπιστικό και περιβαλλοντικό έργο που επιτελεί –σχεδόν- χωρίς να το καταλαβαίνει κανείς. Και, πιστέψτε με, για γυναίκα που είναι μόλις τριανταεπτά ετών είναι κάτι περισσότερο από σημαντικό.</div>
<div>
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhusPezUaNlMC0KrcjMFt4WxgYMALLHV-STIFSPHkFOgKzpY8bsVXyoGEs4j2oEtBspk26KvUxZwT3kJRZcL4bYH-nOWl3WG8fT1zhJqxJKEJA-8Z5TyrFojnvOXq27WgEvt-3SJcGle8A/s1600/713.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhusPezUaNlMC0KrcjMFt4WxgYMALLHV-STIFSPHkFOgKzpY8bsVXyoGEs4j2oEtBspk26KvUxZwT3kJRZcL4bYH-nOWl3WG8fT1zhJqxJKEJA-8Z5TyrFojnvOXq27WgEvt-3SJcGle8A/s320/713.jpg" width="239" /></a></div>
<div>
<br /></div>
<div>
Υ.Γ. Επειδή δεν έχω φτάσει ακόμη στο σημείο να αναφέρομαι στον εαυτό μου στον πληθυντικό, να διευκρινίσω ότι ο έτερος επισκέπτης (στο μετρό και τα πάρκα) είναι ο πιστός μου φωτογράφος Σάκης Γιούμπασης του οποίου είναι και οι φωτογραφίες που απολαμβάνετε.</div>
</div>Λεόντιος Παπαδόπουλοςhttp://www.blogger.com/profile/11790017946756223472noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-934721311293514172.post-83658481661535089762012-05-14T14:22:00.000+03:002012-05-14T14:22:12.801+03:00Προσοχή! Ο Captain δαγκώνει<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjYmrOcAkbAYur71aX7yvp4QgM0hdNJo7knOyv9XGhgcodez9GiGaezWpJUqN3lL-jGq8TYqNoQam1AjUyt47AQ56DuLUrryH2fw4kK4pJq95gbftMUgNsd54A3GWEMkJvMwrJLg-YV3tI/s1600/Leontios+and+Captain.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="239" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjYmrOcAkbAYur71aX7yvp4QgM0hdNJo7knOyv9XGhgcodez9GiGaezWpJUqN3lL-jGq8TYqNoQam1AjUyt47AQ56DuLUrryH2fw4kK4pJq95gbftMUgNsd54A3GWEMkJvMwrJLg-YV3tI/s320/Leontios+and+Captain.jpg" width="320" /></a></div>
<br />
<span style="font-family: 'Helvetica Neue', Arial, Helvetica, sans-serif;">Δεν είχα σκοπώ να γράψω κάτι για τους «Avengers». Η ταινία ήταν τόσο αδιάφορη που την ξέχασα πέντε λεπτά μετά την έξοδό μου από την αίθουσα. Είμαι πεπεισμένος ότι θα την ξεχνούσα νωρίτερα αν δεν υπήρχαν αναρτημένες σε κάθε γωνιά του σινεμά (και του καταστήματος με τα παιχνίδια) αφίσες με τους ήρωες. Άσε που οι οθόνες πρόβαλαν συνεχώς αποσπάσματα με τον Hulk να δέρνει τους κακούς και τον Iron Man να λέει εξυπνάδες στον Loki. Και να σκεφτείτε ότι όλα αυτά τα γράφει ένας comic book geek.</span><div>
<span style="font-family: 'Helvetica Neue', Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span></div>
<div>
<span style="font-family: 'Helvetica Neue', Arial, Helvetica, sans-serif;">Όταν ενημερώθηκα ότι οι «Εκδικητές» έκαναν το καλύτερο άνοιγμα ταινίας όλων των εποχών στις ΗΠΑ, κόντεψα να σκάσω. Δεν μπορεί να έχεις ένα σενάριο τόσο τρύπιο όσο των «Avengers» (ήθελα να κάνω έναν παραλληλισμό αλλά αυτολογοκρίθηκα) και να έχεις καταφέρει να οδηγήσεις στην αίθουσα, κυριολεκτικά τους πάντες. Θα πεις: «Εντάξει… είχε ωραία εφέ». Ναι, είχε. Τίποτα όμως τόσο εντυπωσιακό που να μην το έχουμε ξαναδεί. Γνωρίζω ανθρώπους με τους οποίους μπορώ να κάνω αριστουργήματα με μηδενικό κόστος και με σενάριο πιο δεμένο και αληθοφανές από των «Εκδικητών». Και έχω κάτι στο νου μου. Τα ακούει ο Μολυβιάτης; Τι μας δίδαξε, λοιπόν, η εμπειρία των «Avengers»; Ότι με πέντε τσακαλάκια στο τμήμα μάρκετινγκ μπορείς να καταφέρεις τα πάντα.</span></div>
<div>
<span style="font-family: 'Helvetica Neue', Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span></div>
<div>
<span style="font-family: 'Helvetica Neue', Arial, Helvetica, sans-serif;">Επειδή όμως το κοινό δεν είναι τόσο χαζό και δεν θέλω να δω τους παραγωγούς να ζητιανεύουν στον δρόμο και τον Captain America να αναγκάζεται να δουλέψει ως σεκιουριτάς σε πολυκατάστημα και να του κάνει μαγκιές ο κάθε τυχάρπαστος πελάτης (φιλοξενώ και αποκλειστική φωτογραφία από το μέλλον) καλά θα κάνουν οι παραγωγοί να επιλέξουν με σωφροσύνη το σενάριο της συνέχειας. Μια της αρπαχτής, δυο της αρπαχτής… Στην τρίτη καίγεσαι (αυτό δεν σημαίνει ότι τους παίρνει να κάνουν ένα κακό sequel). Έχω την αίσθηση ότι ακόμη και το ενδεχόμενο να δούμε τον Captain σε ρόλο σεκιουριτά θα είναι καλύτερο από αυτό που μπορεί να έχουν στα σκαριά. Και ας έβγαλαν διακόσια εκατομμύρια δολάρια μέσα σε ένα σαββατοκύριακο...</span></div>
</div>Λεόντιος Παπαδόπουλοςhttp://www.blogger.com/profile/11790017946756223472noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-934721311293514172.post-11850738674949281302012-04-26T13:16:00.000+03:002012-04-26T13:16:49.776+03:00Το κτίριο της οδού Κεραμοποιείου<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEie2Zfh71h4N6hiPvkOjRdlimY-O45OobTXbCR0mUxM1pfYt8nFQFzYZa0rag0OVuZk1vpUul8GpaIffA1xTv6pTbgi0ptyjGWHFmhOTBH4fCe7Mda5we1-9n3voP19ItgYoXEr8ndgWGY/s1600/Leontios.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="213" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEie2Zfh71h4N6hiPvkOjRdlimY-O45OobTXbCR0mUxM1pfYt8nFQFzYZa0rag0OVuZk1vpUul8GpaIffA1xTv6pTbgi0ptyjGWHFmhOTBH4fCe7Mda5we1-9n3voP19ItgYoXEr8ndgWGY/s320/Leontios.jpg" width="320" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Στο κλιμακοστάσιο της βίλας Καπαντζή</td></tr>
</tbody></table>
<span style="font-family: 'Helvetica Neue', Arial, Helvetica, sans-serif;">Ο περισσότερος κόσμος αποκαλεί το διατηρητέο αρχοντικό που βρίσκεται στον αριθμό 105 της Βασιλίσσης Όλγας ως το κτίριο του Ερυθρού Σταυρού, του ΝΑΤΟ, της Πολιτιστικής Πρωτεύουσας ή του Οργανισμού Ρυθμιστικού. Παρότι ο σημερινός ιδιοκτήτης του δεν είναι κανένας από τους παραπάνω, η ονομασία δεν είναι λανθασμένη αφού στο υπέροχο κτίσμα, στον έναν (και βάλε) αιώνα της ιστορίας του, φιλοξενήθηκαν όλες οι παραπάνω υπηρεσίες και οργανισμοί. Μέχρι και το αρχηγείο της Γκεστάπο βρήκε στέγη σε αυτό τα χρόνια της κατοχής.</span><div>
<span style="font-family: 'Helvetica Neue', Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span></div>
<div>
<span style="font-family: 'Helvetica Neue', Arial, Helvetica, sans-serif;">Για εμένα, δεν είναι τίποτα από τα παραπάνω. Είναι το κτίριο από το οποίο μαζεύαμε την μπάλα όταν παίζαμε ποδόσφαιρο, στα διαλείμματα των μαθημάτων στο 89ο δημοτικό σχολείο που βρίσκεται απέναντι (για την σχέση που είχαμε με την θέση του τερματοφύλακα, σας μίλησα πέρσι, το Πάσχα. Φρεσκάρετε τη μνήμη σας <a href="http://www.leontios.com/2011/04/blog-post_22.html"><span style="color: orange;">εδώ</span></a>). Όσο ταλέντο και αν κρύβαμε ως πιτσιρικάδες, οι κακές σέντρες ήταν πάντα μέσα στο παιχνίδι. Ευτυχώς, οι άνθρωποι του σταθμού πρώτων βοηθειών του Ερυθρού Σταυρού που στεγαζόταν εκεί, μας την επέστρεφαν για να μην μας παρασύρει κανένα αυτοκίνητο την ώρα που θα περνούσαμε αλαφιασμένα την Βασιλίσσης Όλγας.</span></div>
<div>
<span style="font-family: 'Helvetica Neue', Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span></div>
<div>
<span style="font-family: 'Helvetica Neue', Arial, Helvetica, sans-serif;">Οι «Επιλογές», στο πλαίσιο του αφιερώματος στο deco και το design, επισκέφτηκαν το κτίριο που σχεδίασε ο Πιέρο Αριγκόνι για να γίνει η οικία της οικογένειας Καπαντζή και σας ξεναγούν σε ένα από τα ομορφότερα κτίρια μιας Θεσσαλονίκης που έχει από καιρό χαθεί. Η ξενάγηση, όμως, στην παλιά Θεσσαλονίκη δεν σταματά εδώ. Το κτίριο του «Ολύμπιον», το γνωρίζετε όλοι. Το ερώτημα είναι: πόσο καλά; Στο τεύχος Μαΐου (κυκλοφορεί στις 29 Απριλίου), θα μάθετε όλα τα μυστικά του. Η βόλτα μας στην πόλη συνεχίζεται στα σπίτια έξι γνωστών Θεσσαλονικέων. Μας υποδέχονται και μας εξηγούν την σχέση τους με αυτά. Άφησα για το τέλος το θέμα του εξωφύλλου. Ο αρχιτέκτονας Γιώργης Λαμπαθάκης (δεν χρειάζονται συστάσεις για τις κυρίες) μιλάει για την δουλειά του και την τηλεοπτική εκπομπή που παρουσιάζει.</span></div>
<div>
<span style="font-family: 'Helvetica Neue', Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhLGPPTVW5G8kSd4_9Gw8rpasCNqMUPK90AO1dFYMprR4TDoIpTO3ACPHmC-7nSIZZeWsg_2jV85Nj4fUC6SOJvZob3AKAH8CU6v4kYnnYHlqdSap9-BkTH-WbndhmnE8Evb4OqSo0mRDY/s1600/epiloges712.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhLGPPTVW5G8kSd4_9Gw8rpasCNqMUPK90AO1dFYMprR4TDoIpTO3ACPHmC-7nSIZZeWsg_2jV85Nj4fUC6SOJvZob3AKAH8CU6v4kYnnYHlqdSap9-BkTH-WbndhmnE8Evb4OqSo0mRDY/s320/epiloges712.jpg" width="239" /></a></div>
<div>
<span style="font-family: 'Helvetica Neue', Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span></div>
<div>
<span style="font-family: 'Helvetica Neue', Arial, Helvetica, sans-serif;">Από το τεύχος 712, οι «Επιλογές» έχουν νέα εμφάνιση, νέες στήλες, νέα φιλοσοφία και πάει λέγοντας. Θα μπορούσα να σας απαριθμήσω τις αλλαγές αλλά θα χρειαζόμουν αρκετό χρόνο. Σας αφήσω να τις ανακαλύψετε μόνοι σας…</span></div>
</div>Λεόντιος Παπαδόπουλοςhttp://www.blogger.com/profile/11790017946756223472noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-934721311293514172.post-52451287852995360622012-03-22T13:30:00.000+02:002012-03-22T13:30:36.691+02:00Τὸ πεπρωμένον φυγεῖν ἀδύνατον<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjH3k-gHVXU5I45-X7dz-ap2SJ-90goV44_F6-RKZqoN4YFDDASXXXJLiZA6JglohsvHuAQ1Wzc1m5xqJeeeGbnm7pqGaoXW38S983RCAAfgbud2e83hRiwIpe28DiHaupwUPhWitSL5pI/s1600/Leontios.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjH3k-gHVXU5I45-X7dz-ap2SJ-90goV44_F6-RKZqoN4YFDDASXXXJLiZA6JglohsvHuAQ1Wzc1m5xqJeeeGbnm7pqGaoXW38S983RCAAfgbud2e83hRiwIpe28DiHaupwUPhWitSL5pI/s320/Leontios.jpg" width="236" /></a></div><span style="font-family: 'Helvetica Neue', Arial, Helvetica, sans-serif;"><br />
Πόσο ανέμελες (και άσκοπες) ήταν οι συζητήσεις γονέων και συγγενών όταν προσπαθούσαν να καταλήξουν στην επαγγελματική πορεία που θα έπρεπε να ακολουθήσει ο πιτσιρικάς Λεόντιος. Η μητέρα μου ήθελε να γίνω δικηγόρος. «Το παιδί έχει λέγειν», έλεγε. «Θα μιλάει και θα μαγεύει τον κόσμο στα δικαστήρια». Ο πατέρας μου αντιδρούσε: «Όχι, το παιδί θα γίνει γιατρός. Ξέρεις τι κύρος θα έχει όταν τον βλέπουν με την ιατρική του ρόμπα; Θα ρίχνει και τις νόστιμες νοσηλεύτριες». «Ξέρεις πόσοι γιατροί και δικηγόροι υπάρχουν; Δεν θα έχει δουλειά. Πρέπει να γίνει πολιτικός μηχανικός...» επέμενε η θεία μου. Τον θείο δεν τον αναφέρω. Ήθελε να γίνω πολιτικός. Ο Θεός με φύλαξε. Σήμερα δεν θα μπορούσα να περπατήσω ανέμελος στον δρόμο. Κι εμένα; Ποιος με ρωτούσε εμένα; Εγώ, που δεν είχα και μεγάλη όρεξη για διάβασμα, ήθελα να γίνω εφοπλιστής, να έχω τα καράβια μου να πηγαινοέρχονται στον Ειρηνικό και τον Ατλαντικό ωκεανό, τους ναύτες να θαλασσοπνίγονται και εγώ να «χαλαρώνω» με μοντέλα στο ιστιοφόρο μου κάπου στην Καραϊβική. Σήμερα διαπιστώνω ότι τα παιδικά μου όνειρα ήταν εξαιρετικά φιλόδοξα και ο τρόπος σκέψης μου υπερβολικά προοδευτικός για το νεαρό της ηλικίας μου.</span><div><span style="font-family: 'Helvetica Neue', Arial, Helvetica, sans-serif;"><br />
</span></div><div><span style="font-family: 'Helvetica Neue', Arial, Helvetica, sans-serif;">Fast forward στο παρόν. Τα χρόνια πέρασαν και δεν έγινα ούτε δικηγόρος, ούτε γιατρός, ούτε πολιτικός μηχανικός και, δυστυχώς, ούτε εφοπλιστής. Πάντως, το ήμισυ της επιθυμίας του πατέρα μου -οι «νόστιμες νοσηλεύτριες»- ικανοποιήθηκε. Περασμένες μου αγάπες, του καιρού χαλάσματα. Το θέμα μας, όμως, δεν είναι ο Χιώτης και η Λίντα. Πρόσφατα έφτασα όσο πιο κοντά μπορούσα στην ιδιότητα του πολιτικού μηχανικού. Η αναμνηστική φωτογραφία από τον υπό κατασκευή σταθμό «Πανεπιστήμιο» του μετρό είναι αφιερωμένη στη θεία μου. Το θέμα «Μετρό Θεσσαλονίκης: Μια ολόκληρη ‘πόλη’ κάτω από τα πόδια μας» που θα βρείτε -μεταξύ άλλων- στις «Επιλογές» Απριλίου (κυκλοφορούν εκτάκτως το Σάββατο) είναι αφιερωμένο σε όλους όσοι περιμένουν εναγωνίως να λειτουργήσει το μεγαλύτερο έργο που έγινε στην πόλη κατά τη διάρκεια του ελεύθερου βίου της. Στο σημείο αυτό πρέπει να ευχαριστήσω τους ανθρώπους της εταιρείας «Αττικό Μετρό». Η εμπειρία της ξενάγησης ήταν μοναδική!</span></div><div><span style="font-family: 'Helvetica Neue', Arial, Helvetica, sans-serif;"><br />
</span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhYTuk6SN5Js5_itqGkZLg6Dj6zaOOX1uPnoVMjWzu3QlKAKVpjTOqjRnIjWECi3IrpV5RZmHTZVMZgp-xxfkhs1gsK4NUHOeUBDVCjsjcnRqrbKs2-_ruq0bK8PJ_pdqNEc2T2aJ9nsrQ/s1600/%CE%95%CF%80%CE%B9%CE%BB%CE%BF%CE%B3%CE%AD%CF%82.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhYTuk6SN5Js5_itqGkZLg6Dj6zaOOX1uPnoVMjWzu3QlKAKVpjTOqjRnIjWECi3IrpV5RZmHTZVMZgp-xxfkhs1gsK4NUHOeUBDVCjsjcnRqrbKs2-_ruq0bK8PJ_pdqNEc2T2aJ9nsrQ/s320/%CE%95%CF%80%CE%B9%CE%BB%CE%BF%CE%B3%CE%AD%CF%82.jpg" width="240" /></a></div><div><span style="font-family: 'Helvetica Neue', Arial, Helvetica, sans-serif;"><br />
</span></div><div><span style="font-family: 'Helvetica Neue', Arial, Helvetica, sans-serif;">Υ.Γ. Νομίζω ότι κάποια στιγμή πρέπει να γράψω ένα άρθρο για τις διακοπές των εφοπλιστών με μοντέλα σε ιστιοφόρα στην Καραϊβική. Υπάρχει κάποιος που θέλει να με ξεναγήσει;</span></div></div>Λεόντιος Παπαδόπουλοςhttp://www.blogger.com/profile/11790017946756223472noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-934721311293514172.post-9081238141709363572012-03-20T16:01:00.000+02:002012-03-20T16:01:55.097+02:00Ο άγιος Πακέτιος<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhqP715tptN2mHzN_NDeyBXttAGep1HY8I1FIqf7gBhIx2omYrQ1Ivht9xrLoMvJw82oBj-ik9KXEqJzSMKB42lXrD0ScRQlnaxyPLl_nM0Eg_KvKhr8HrT8CgLSKE1N5yFlCONg8ZycpM/s1600/%CE%86%CE%B3%CE%B9%CE%BF%CF%82+%CE%A0%CE%B1%CE%BA%CE%AD%CF%84%CE%B9%CE%BF%CF%82.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhqP715tptN2mHzN_NDeyBXttAGep1HY8I1FIqf7gBhIx2omYrQ1Ivht9xrLoMvJw82oBj-ik9KXEqJzSMKB42lXrD0ScRQlnaxyPLl_nM0Eg_KvKhr8HrT8CgLSKE1N5yFlCONg8ZycpM/s320/%CE%86%CE%B3%CE%B9%CE%BF%CF%82+%CE%A0%CE%B1%CE%BA%CE%AD%CF%84%CE%B9%CE%BF%CF%82.jpg" width="277" /></a></div><br />
<span style="font-family: 'Helvetica Neue', Arial, Helvetica, sans-serif;">Δεν γνωρίζω αν υπάρχει κάποιος άγιος που να θεωρείται προστάτης των ντελιβεράδων αλλά </span><span style="font-family: 'Helvetica Neue', Arial, Helvetica, sans-serif;">-αν κρίνω από την υγεία των πακετάδων της γειτονιάς μου- όποιος και να είναι, κάνει εξαιρετική δουλειά. Μόνο μεταφυσικά μπορεί να εξηγηθεί το γεγονός ότι μερικοί τρελοί που καβαλούν παπάκι χωρίς κράνος, γκαζώνουν σε μονόδρομους και διασχίζουν κάθετα τα στενά χωρίς να ελαττώνουν ταχύτητα για να ελέγξουν μήπως πεταχτεί κάποιο άλλο όχημα, εξακολουθούν να είναι αρτιμελείς. Ευελπιστώ να συνεχίσει να εκτελεί ο άγιος τα καθήκοντά του, όχι μόνο για να παραμείνουν υγιή τα παιδιά αλλά και γιατί το τελευταίο πράγμα που θέλω είναι να δεσμεύσουν θέσεις παρκαρίσματος για να αναγείρουν το μνημείο «Πεσόντων πακετάδων».</span><div><div><span style="font-family: 'Helvetica Neue', Arial, Helvetica, sans-serif;"><br />
</span></div><div><span style="font-family: 'Helvetica Neue', Arial, Helvetica, sans-serif;">Ως δημοσιογράφος -επειδή πρέπει να ερευνώ κάθε εκδοχή- δεν μπορώ να αποκλείσω την πιθανότητα οι ντελιβεράδες της Ανάληψης να ταξιδεύουν στο χωροχρόνο και, κατά συνέπεια, να γνωρίζουν εκ των προτέρων τι θα συναντήσουν, πού θα το συναντήσουν και πώς θα το αποφύγουν κατά τη διάρκεια της βάρδιας τους. Η πιθανότητα να συμβαίνει το παραπάνω είναι απειροελάχιστη αλλά όφειλα να την καταγράψω.</span></div><div><span style="font-family: 'Helvetica Neue', Arial, Helvetica, sans-serif;"><br />
</span></div><div><span style="font-family: 'Helvetica Neue', Arial, Helvetica, sans-serif;">Και τώρα ας δούμε τα πράγματα με ρεαλιστική ματιά, απαλλαγμένη από θρησκευτικά στοιχεία και τις επιρροές που έχω από τα κείμενα του Ισαάκ Ασίμοφ. Μετά από ώριμη σκέψη, μπορώ να πω μετά βεβαιότητας ότι οι ντελιβεράδες της γειτονιάς μου είναι απλώς κωλόφαρδοι. Με την αγνή έννοια του όρου...</span></div><div><span style="font-family: 'Helvetica Neue', Arial, Helvetica, sans-serif;"><br />
</span></div><div><span style="font-family: 'Helvetica Neue', Arial, Helvetica, sans-serif;">Αγαπητέ πακετά: ακόμη και αν είσαι νέος, το αίμα σου βράζει και θεωρείς ότι όλος ο κόσμος είναι δικός σου, πρέπει να μάθεις ότι στη δουλειά σου δεν ισχύει η ρήση: «Ο τολμών νικά». Και ξέρεις γιατί; Γιατί: α) δεν είσαι καταδρομέας και β) όσο τολμηρός και αν είσαι, σε ενδεχόμενη σύγκρουση της φτιαγμένης πάπιας σου με αυτοκίνητο, αυτή θα γίνει σμπαράλια και εσύ χαλκομανία. Δεν αξίζει για τρία ευρώ την ώρα (και χωρίς ένσημα) να ταλαιπωρείς τα παιδιά του ΕΚΑΒ. Και επειδή δεν είναι ανδραγάθημα να ρισκάρεις τη ζωή σου για να φάει πέντε λεπτά νωρίτερα κάποιος πρήχτης που κάνει συνέχεια παράπονα για το γύρο, κόψε τις μαλακίες και κοίτα να κάνεις τη δουλειά σου όσο πιο προσεκτικά μπορείς. Το βραβείο καλύτερου πακετά δεν έχει θεσπιστεί ακόμη.</span></div><div><span style="font-family: 'Helvetica Neue', Arial, Helvetica, sans-serif;"><br />
</span></div><div><span style="font-family: 'Helvetica Neue', Arial, Helvetica, sans-serif;">Και μετά τις νουθεσίες περνώ εκεί που ήθελα να καταλήξω εξαρχής: Δηλώνω υπεύθυνα ότι δεν με πειράζει να καθυστερεί η πίτσα ή τα πιτόγυρα μου τόσο χρόνο όσο χρειάζεται για να τηρεί ο πακετάς τον κώδικα οδικής κυκλοφορίας. Με λίγα λόγια δεν με πειράζει να καθυστερήσει η παραγγελία μου κατά τρία λεπτά. Το φιλοδώρημα θα είναι το ίδιο… Επίσης, δηλώνω υπεύθυνα ότι αν ξαναβρεθεί μπροστά μου πακετάς, οδηγώντας ανάποδα στον μονόδρομο και μου πουλήσει μαγκιά, θα τον πατήσω. Και δεν θα τον σώσει ούτε ο άγιος Πακέτιος. Το ξεκαθαρίσαμε;</span></div></div></div>Λεόντιος Παπαδόπουλοςhttp://www.blogger.com/profile/11790017946756223472noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-934721311293514172.post-16653498210466254452012-02-23T14:24:00.000+02:002012-02-23T14:24:44.270+02:00Διογένης Δασκάλου Vs Αντριάνας Λίμα<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhcmqcf1XuMXPpQf74twKwFCYakGEgYFUu4Pf4UO4EC06O47MosVcc3h2dXvPPc7ZBGRse3P8IGo-iON3q4T4qlbvm957HEmza-LkPxDAODJHWqPfB6T-QFjfBchiLvdwbBgf6gL5wrNc0/s1600/%CE%9B%CE%B5%CF%8C%CE%BD%CF%84%CE%B9%CE%BF%CF%82+%CE%94%CE%B9%CE%BF%CE%B3%CE%AD%CE%BD%CE%B7%CF%82.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="228" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhcmqcf1XuMXPpQf74twKwFCYakGEgYFUu4Pf4UO4EC06O47MosVcc3h2dXvPPc7ZBGRse3P8IGo-iON3q4T4qlbvm957HEmza-LkPxDAODJHWqPfB6T-QFjfBchiLvdwbBgf6gL5wrNc0/s320/%CE%9B%CE%B5%CF%8C%CE%BD%CF%84%CE%B9%CE%BF%CF%82+%CE%94%CE%B9%CE%BF%CE%B3%CE%AD%CE%BD%CE%B7%CF%82.jpg" width="320" /></a></div><br />
<span style="font-family: 'Helvetica Neue', Arial, Helvetica, sans-serif;">Δεν μου αρέσει να ευλογώ τα γένια μου -όχι επειδή υιοθέτησα το look «αξυρισιά δύο-τριών ημερών» και συνεπώς δεν έχω γένια- αλλά ο μοναδικός τρόπος με τον οποίο θα μπορούσε να γίνει καλύτερο το θέμα «Βόλτα στην αγορά με τον Διογένη Δασκάλου» που φιλοξενούμε στις «Επιλογές» της Κυριακής, θα ήταν αν είχε τίτλο «Βόλτα στην αγορά με την Αντριάνα Λίμα». Με εσώρουχα!</span><div><span style="font-family: 'Helvetica Neue', Arial, Helvetica, sans-serif;"><br />
</span></div><div><span style="font-family: 'Helvetica Neue', Arial, Helvetica, sans-serif;">Η ιδέα ήταν ωραία αλλά κομματάκι δύσκολη να υλοποιηθεί. Για να περπατήσει η Αντριάνα στο Καπάνι και στη Μοδιάνο φορώντας μόνο εσώρουχα (άντε και το άρωμά της) και να βγει αλώβητη από τις ορέξεις καταστηματαρχών, πελατών, περαστικών και -φυσικά- του δημοσιογράφου που θα έκανε το θέμα, θα έπρεπε να κινητοποιηθούν δεκαπέντε διμοιρίες των ΜΑΤ. Όχι ότι θα είχαν πρόβλημα τα παιδιά αλλά το να βρεις διαθέσιμες κλούβες αυτό τον καιρό είναι κομματάκι δύσκολο. Το δεύτερο πρόβλημα θα ήταν το οικονομικό. Φαντάζομαι ότι παρά την στενή φιλία που με συνδέει με την Αντριάνα, ο ατζέντης της θα είχε την απαίτηση να της πληρώσουμε αεροπορικό εισιτήριο πρώτης θέσης, την σουίτα στο ξενοδοχείο (αυτό θα το γλιτώναμε αν έμενε σπίτι μου), το φαγητό στα καλύτερα εστιατόρια της πόλης (μια δυο φορές θα την κοροϊδεύαμε με greek musaka και σουβλάκι) και να της δώσουμε και ένα χαρτζιλίκι για τα έξοδα.</span></div><div><span style="font-family: 'Helvetica Neue', Arial, Helvetica, sans-serif;"><br />
</span></div><div><span style="font-family: 'Helvetica Neue', Arial, Helvetica, sans-serif;">Το πιο μεγάλο πρόβλημα που είχαμε να αντιμετωπίσουμε ήταν άλλο: σε αντίθεση με τον Διογένη που γνωρίζει την Θεσσαλονίκη και τους ανθρώπους της απ’ έξω και ανακατωτά, η Αντριάνα δεν έχει βιώματα από την πόλη και συνεπώς δεν θα είχε κάτι να μας πει. Άσε που είναι μάλλον απίθανο να γνωρίζει τι είναι η Καθαρά Δευτέρα, το χταποδάκι στα κάρβουνα, ο Γαβριήλ Πεντζίκης, τα «βρώμικα», η ρετσίνα, η νηστεία και η «νηστεία» του μνημονίου. Ο Διογένης ξέρει. Και ξέρει να τα λέει ωραία… Τελικό αποτέλεσμα από το Καπάνι: Διογένης - Αντριάνα, σημειώσατε 1.</span></div><div><span style="font-family: 'Helvetica Neue', Arial, Helvetica, sans-serif;"><br />
</span></div><div><span style="font-family: 'Helvetica Neue', Arial, Helvetica, sans-serif;">Το τεύχος 710 των «Επιλογών» είναι αφιερωμένο στη γεύση. Και έχει τα πάντα: από αφιέρωμα στα Σαρακοστιανά, παρουσιάσεις καταστημάτων εστίασης, συνταγές για αρχάριους και σεφ, μαγειρικά κόλπα για αρχάριους (οι σεφ τα γνωρίζουν) και πολλά άλλα. Η σύνταξη του περιοδικού δεν φέρει καμία ευθύνη αν σας ανοίξει η όρεξη (αυτό είναι καλό) αλλά δεν μπορείτε να την κλείσετε λόγω οικονομικών δυσχερειών (αυτό είναι κακό).</span></div><div><span style="font-family: 'Helvetica Neue', Arial, Helvetica, sans-serif;"><br />
</span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjqRYKzjWEXUfNkyquQZ1lZIpIUuojzXeUWAY06pSfEMwkxMyk29FMCn4u48gzmeYkF2Ac-U-9ZHesr9EFnO5d4mCo9WeIdR71f1RVIkWBosTzcRoEAOUBnPwBInl-xwzZZH0v0o7gMaEY/s1600/%CE%95%CF%80%CE%B9%CE%BB%CE%BF%CE%B3%CE%AD%CF%82+710.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjqRYKzjWEXUfNkyquQZ1lZIpIUuojzXeUWAY06pSfEMwkxMyk29FMCn4u48gzmeYkF2Ac-U-9ZHesr9EFnO5d4mCo9WeIdR71f1RVIkWBosTzcRoEAOUBnPwBInl-xwzZZH0v0o7gMaEY/s320/%CE%95%CF%80%CE%B9%CE%BB%CE%BF%CE%B3%CE%AD%CF%82+710.jpg" width="240" /></a></div><div><span style="font-family: 'Helvetica Neue', Arial, Helvetica, sans-serif;"><br />
</span></div><div><span style="font-family: 'Helvetica Neue', Arial, Helvetica, sans-serif;">Υ.Γ. Το τεύχος περιέχει «bonus» συνέντευξη του Διογένη για τις παραστάσεις του στο Club του «Μύλου» στις 25 και 26 Φεβρουαρίου.</span></div><div><span style="font-family: 'Helvetica Neue', Arial, Helvetica, sans-serif;">Υ.Γ. 2 Ίσως μια υπερπαραγωγή «Με τον Διογένη και την Αντριάνα» να ήταν η καλύτερη. Άντε τώρα να πείσεις τον Διογένη να συμφωνήσει…</span></div></div>Λεόντιος Παπαδόπουλοςhttp://www.blogger.com/profile/11790017946756223472noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-934721311293514172.post-4955720584602996702012-02-21T14:07:00.000+02:002012-02-21T14:07:31.245+02:00Hugo - Η μαγεία του σινεμά<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjr7b46lvSyyWRIAy-PZoeb_2pvCxxTXq59WwP9HF05bSVJEd97bMQ1F4Ny1uqYTj-8NAywQJayBsAtKVLrMVw9gVZFGNgnOT4y31-HhnyzxdBSAexDhY8ewk_ETIQiou0W5P8nezFSnec/s1600/Hugo.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="226" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjr7b46lvSyyWRIAy-PZoeb_2pvCxxTXq59WwP9HF05bSVJEd97bMQ1F4Ny1uqYTj-8NAywQJayBsAtKVLrMVw9gVZFGNgnOT4y31-HhnyzxdBSAexDhY8ewk_ETIQiou0W5P8nezFSnec/s320/Hugo.jpg" width="320" /></a></div><span style="font-family: 'Helvetica Neue', Arial, Helvetica, sans-serif;"><br />
</span><br />
<span style="font-family: 'Helvetica Neue', Arial, Helvetica, sans-serif;"></span><br />
<span style="font-family: 'Helvetica Neue', Arial, Helvetica, sans-serif;">Στην προηγούμενή μου ανάρτηση «έκραξα» την «Αόρατη απειλή». Όσο περισσότερο το σκέφτομαι, τόσο διαπιστώνω ότι έπραξα πολύ καλά. Δεν ξενέρωσα με το σενάριο (για αυτό είχα ξενερώσει πριν από μια δεκαετία) αλλά για την κάκιστη μετατροπή της ταινίας σε 3d. Με τα μέσα, τους μάγους των εφέ και τα χρήματα που είχε στη διάθεσή του ο Τζόρτζ Λούκας, περίμενα περισσότερα. Επειδή όμως θα αρχίσω πάλι να δαιμονίζομαι -και δεν το θέλω- περνώ κατ’ ευθείαν στο παρασύνθημα: εκτιμώ αφάνταστα τον Μάρτιν Σκορσέζε ως σκηνοθέτη. Ίσως όχι για όλες τις ταινίες του αλλά σίγουρα για το «Goodfellas», το «The departed» και μερικές ακόμη.</span><br />
<span style="font-family: 'Helvetica Neue', Arial, Helvetica, sans-serif;"><br />
</span><br />
<span style="font-family: 'Helvetica Neue', Arial, Helvetica, sans-serif;">Μέχρι πριν από λίγες μέρες θεωρούσα –εσφαλμένα- ότι μία ταινία του Σκορσέζε πρέπει να περιλαμβάνει απαραιτήτως κάποια από τα ακόλουθα στοιχεία: Νέα Υόρκη, ιταλούς μετανάστες, μαφιόζους, σφαίρες, εκβιασμούς, μοιραίες γυναίκες, χρήματα και μεγάλες σεναριακές ανατροπές. Δεν μπορούσα να φανταστώ ότι θα έμπαινε ποτέ στην διαδικασία να γυρίσει μια ταινία για όλη την οικογένεια που θα «παίζει» με τα συναισθήματα των θεατών (μικρών και μεγάλων), θα έχει πρωταγωνιστή έναν πιτσιρικά και σε β’ ρόλους τον Μπεν Κίνγκσλεϊ, τον Σάσα Μπάρον Κοέν (σε ρόλο κατάλληλο για να τον παρακολουθήσουν παιδιά), τον Κρίστοφερ Λι (σε ρόλο χωρίς μυτερούς κυνόδοντες) και τον Τζουντ Λο. Το τόλμησε και γεννήθηκε ο «Hugo». Όσοι είδαν την ταινία -συμπεριλαμβάνω τους κριτικούς κινηματογράφου- θα πρέπει να είναι πολύ χαρούμενοι για αυτό.</span><br />
<span style="font-family: 'Helvetica Neue', Arial, Helvetica, sans-serif;"><br />
</span><br />
<span style="font-family: 'Helvetica Neue', Arial, Helvetica, sans-serif;">Για το σενάριο δεν θα γράψω τίποτα γιατί δεν θέλω να προβώ σε αποκαλύψεις. Θα αρκεστώ να γράψω ότι βασίστηκε σε μια άκρως επιτυχημένη συνταγή, το μπεστ σέλερ του Μπράιαν Σέλζνικ «The invention of Hugo Cabret». Τώρα, βέβαια, θα μου πεις: «Και τι μ’ αυτό. Δεν θα μπορούσε να το καταστρέψει;». Φυσικά και θα μπορούσε! Η ιστορία μας έχει διδάξει ότι ακόμη και τα πιο καλά βιβλία μπορούν να γίνουν άθλιες ταινίες. Ευτυχώς, το μόνο που έκανε ο Σκορσέζε είναι να το απογειώσει. Ίσως, χάρη στην φαεινή του ιδέα να το γυρίσει σε 3d. Παρότι δεν είχε δουλέψει ποτέ του με τη συγκεκριμένη τεχνολογία και, γενικότερα με εφέ, διαστημόπλοια και φωτόσπαθα (τα ακούει ο μουσάτος με το επίθετο «Λούκας»;), κατάφερε να την αξιοποιήσει στο έπακρο. Να τα βλέπουν κάποιοι που προσπαθούν με την τεχνολογία να αναστήσουν ένα πεθαμένο σενάριο (αυτό πηγαίνει στους «Αθάνατους». Πατήστε <a href="http://www.leontios.com/2011/11/blog-post_16.html"><span style="color: orange;">εδώ</span></a> για να φρεσκάρετε τη μνήμη σας). Το αποτέλεσμα είναι εξαιρετικό και αξίζει να το παρακολουθήσουν οι πάντες. Εξαιρούνται αυτοί που την βρίσκουν αποκλειστικά με ταινίες που περιέχουν πιστολίδι, έντερα στα πατώματα, αιμοδιψή ζόμπι, κακούς εξωγήινους και εμπόρους ναρκωτικών (ναι, σε σένα αναφέρομαι Νίκο).</span><br />
<span style="font-family: 'Helvetica Neue', Arial, Helvetica, sans-serif;"><br />
</span><br />
<span style="font-family: 'Helvetica Neue', Arial, Helvetica, sans-serif;">Δεν ξέρω πόσες από τις έντεκα υποψηφιότητες θα καταφέρει να μετατρέψει σε Όσκαρ ο «Ουγκό» -υπάρχουν μερικοί πολύ «δυνατοί» αντίπαλοι (καλή ώρα ο «Artist»)- είναι όμως σίγουρο ότι έχει καταφέρει να κατακτήσει το δυσκολότερο βραβείο απ’ όλα: την εκτίμηση του κοινού. Ακόμη και του παράξενου, στρυφνού δημοσιογράφου που υπογράφει το κείμενο που διαβάζετε…</span><br />
</div>Λεόντιος Παπαδόπουλοςhttp://www.blogger.com/profile/11790017946756223472noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-934721311293514172.post-11416908998673332502012-02-13T13:51:00.000+02:002012-02-13T13:51:10.052+02:00Η ορατή απειλή<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjXbZkz5e823AIDR4eK0VJy6tCpyll1_HI25xG66D3JK9jmaOJjARlDP9mhKsaiic05xOC9kRYvlk-UZE-Woyw-A8ooKKzDblOhag98oaUxx9aoVqIt0MM4DCXctImO0X3yD8v0UwR4u-8/s1600/Leontios+Tatooine.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="320" sda="true" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjXbZkz5e823AIDR4eK0VJy6tCpyll1_HI25xG66D3JK9jmaOJjARlDP9mhKsaiic05xOC9kRYvlk-UZE-Woyw-A8ooKKzDblOhag98oaUxx9aoVqIt0MM4DCXctImO0X3yD8v0UwR4u-8/s320/Leontios+Tatooine.JPG" width="256" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Τουρίστας στον πλανήτη Τατουίν</td></tr>
</tbody></table><span lang="E"> <span style="font-family: "Helvetica Neue", Arial, Helvetica, sans-serif;">Δεν ξέρω ποια δύναμη (σίγουρα όχι αυτή στην οποία πηγαίνει το μυαλό σας) με ώθησε να δω </span><span style="font-family: "Helvetica Neue", Arial, Helvetica, sans-serif;">για δεύτερη φορά την ταινία “Star Wars – Η αόρατη απειλή”. Την πρώτη φορά, η απειλή ήταν πράγματι αόρατη. Είχαμε άγνοια κινδύνου. Όλοι οι φίλοι της αυθεντικής τριλογίας ελπίζαμε να δούμε κάτι ανάλογο με εκείνη. “Δεν μπορεί” λέγαμε… “Δεκαέξι ολόκληρα χρόνια προετοίμαζε την ταινία ο Λούκας, αριστούργημα θα είναι…”. Μόνο που αντί για αριστούργημα είδαμε μια άνευρη παιδική ταινία που σκοπό είχε να προσελκύσει στο franchise νέους θεατές και όχι να ικανοποιήσει αυτούς που είχαν τιμήσει με την παρουσία και τις δραχμούλες τους τις πρώτες ταινίες. Η “Αόρατη απειλή” αδικούσε τον εαυτό της. Θα μπορούσε να κάνει τους οπαδούς της σειράς να τρεμοπαίζουν τα φωτόσπαθά τους από ικανοποίηση. Το μόνο που κατάφερε, είναι να βάλει στο στόμα τους την λέξη “αρπαχτή”. Για το Θεό, Βίρνα, (όπως θα έλεγε και ο Γιάγκος Δράκος), ούτε τον εξαιρετικό χαρακτήρα του Νταρθ Μόουλ δεν μπόρεσε να αναπτύξει…</span><br />
<br />
<span style="font-family: "Helvetica Neue", Arial, Helvetica, sans-serif;">Το δις εξαμαρτείν ουκ ανδρός σοφού. Γιατί λοιπόν πήγα να δω για δεύτερη φορά την “Απειλή” που ήταν πια ορατή; Ίσως γιατί ευελπιστούσα ότι η μετατροπή της ταινίας σε τρεις διαστάσεις, θα μπορούσε να την απογειώσει. Το μόνο που απογειώθηκε ήταν μερικές δεκάδες διαστημόπλοια και μια χούφτα pod racers. Τίποτα άλλο. Α! Και η τιμή στο εισιτήριο που ήταν δώδεκα ευρώ. Η μετατροπή της ταινίας ήταν κάκιστη, το 3d μπορούσες μόνο να το φανταστείς και το σενάριο ήταν ακόμη πιο άθλιο απ’ ότι το θυμόμουν. Παρότι ο χρόνος είχε επουλώσει τις πληγές μου, πήγα και τις ξαναέξυσα. Κακό του κεφαλιού μου.</span><br />
<br />
<span style="font-family: "Helvetica Neue", Arial, Helvetica, sans-serif;">Υ.Γ. Πιτσιρικάς, ήθελα να γίνω Τζεντάι. Να έχω το φωτόσπαθό μου και να πολεμάω τους κακούς. Από την στιγμή που η “Αόρατη απειλή” μάς έκανε γνωστό ότι όλοι οι Τζεντάι είχαν στα κύτταρά τους αυξημένο αριθμό μεσοχλωριδίων -κάτι μικροοργανισμούς που συμβιώνουν με τον άνθρωπο και του επιτρέπουν να επικοινωνεί με τη “Δύναμη”- δεν το θέλω. Θα αρκεστώ στα τριγλυκερίδιά μου. Συμβιώνουμε χρόνια…</span></span></div>Λεόντιος Παπαδόπουλοςhttp://www.blogger.com/profile/11790017946756223472noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-934721311293514172.post-57695812406989813042012-02-07T17:13:00.000+02:002012-02-07T17:13:58.221+02:00Προσοχή! Spam<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><span lang="E"> <div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh_kKsxQZj9W8H3Yi7o1al7MVZuLrVyD3thpzTWwYz1E2DhyphenhyphenEeloXl0gb6ENfQCzaXhsDEI60ZIPbWRYpWmXNTwCpqOGYrFVfNgaJNvA5p5D8P9jehY8V0dgaq-FaMZva5AQSUIHyoNy3k/s1600/spam.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="300" sda="true" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh_kKsxQZj9W8H3Yi7o1al7MVZuLrVyD3thpzTWwYz1E2DhyphenhyphenEeloXl0gb6ENfQCzaXhsDEI60ZIPbWRYpWmXNTwCpqOGYrFVfNgaJNvA5p5D8P9jehY8V0dgaq-FaMZva5AQSUIHyoNy3k/s320/spam.jpg" width="320" /></a></div><br />
<span style="font-family: "Helvetica Neue", Arial, Helvetica, sans-serif;">Αγαπητέ διάδοχε του θρόνου στο αφρικανικό βασίλειο που δεν γνωρίζω,</span><br />
<span style="font-family: "Helvetica Neue", Arial, Helvetica, sans-serif;">Σπάραξε η καρδιά μου διαβάζοντας το μέιλ που μου έστειλες και στο οποίο μου εξιστορείς το προσωπικό σου δράμα. Για κάποιον ανεξήγητο λόγο, το λογισμικό που χρησιμοποιεί το Gmail το θεώρησε ως spam. Μάλλον έκανε λάθος. Ίσως να μην μπορεί να κατανοήσει τις ζοφερές μέρες που περνάς στην πατρίδα σου. Δεν μπορεί να καταλάβει πως είναι να είσαι ο τέταρτος στη σειρά διαδοχής του θρόνου και τα μεγαλύτερα αδέρφια σου να σε χλευάζουν. Καλά κάνεις και θέλεις να κλέψεις από τα ταμεία του κράτους 700.000.000 ευρώ, να τα βγάλεις από τη χώρα και να τα μοιραστείς μαζί μου, παρότι δεν με γνωρίζεις. Μόνο που όπως θα έμαθες από την έρευνα που έκανες, έχεις στείλει το μέιλ στην Ελλάδα. Η οικονομική κατάσταση εδώ δεν είναι καλή και δεν μου περισσεύουν τα 12.000 ευρώ που ζητά η τράπεζά σου ώστε να μου μεταβιβάσει τα χρήματα. Λυπάμαι. Αυτό σημαίνει ότι δεν θα σου στείλω ούτε φωτοτυπία του διαβατηρίου μου, ούτε τον τραπεζικό μου λογαριασμό.</span><br />
<br />
<span style="font-family: "Helvetica Neue", Arial, Helvetica, sans-serif;">Επειδή όμως είμαι συγκλονισμένος απ' όσα περνάς, θα προσπαθήσω να σε βοηθήσω. Τι θα έλεγες να οργανώσεις ένα πραξικόπημα; Τα μόνα που χρειάζεσαι είναι η υποστήριξη του στρατού και μια ντουζίνα τανκς. Από την στιγμή που δεν θα χρειαστεί να βγάλεις τα χρήματα από την χώρα είναι εύκολη υπόθεση. Κανένας στρατηγός δεν θα αρνηθεί λίγο “λαδάκι”. Εναλλακτικά, μπορείς να βγάλεις τον πατέρα και τα αδέρφια σου από την μέση και να ανεβείς στο θρόνο. Η ιστορία μάς έχει διδάξει ότι τα “ατυχήματα” δεν κάνουν διακρίσεις. Μόνο που σε αυτή την περίπτωση θα πρέπει να κάνεις υπομονή. Μην ξεκάνεις περισσότερα από δύο άτομα την χρονιά γιατί μπορεί να σε υποπτευθούν. Και αυτό δεν θα είναι καλό…</span><br />
<br />
<span style="font-family: "Helvetica Neue", Arial, Helvetica, sans-serif;">Κλείνοντας, θα ήθελα να σε παρακαλέσω να μεταφέρεις στους αντικαθεστωτικούς της χώρας σου που ζητούν χρήματα για να κάνουν επανάσταση, σε αυτούς που έχουν κερδίσει υπέρογκα ποσά στο λαχείο αλλά δεν μπορούν να τα εισπράξουν αν δεν πληρωθούν οι φόροι, στις φοιτήτριες-πριγκίπισσες που ζητούν δανεικά για να επιστρέψουν στην χώρα τους –ίσως να ξεχνώ κάποιες κατηγορίες συνανθρώπων μου που ζητούν χρήματα- ότι δεν υπάρχει ευρώ ή δραχμή (ποτέ δεν ξέρεις) ούτε για σάλιο.</span><br />
<br />
<span style="font-family: "Helvetica Neue", Arial, Helvetica, sans-serif;">Με φιλικούς χαιρετισμούς,</span><br />
<span style="font-family: "Helvetica Neue", Arial, Helvetica, sans-serif;">Λεόντιος</span><br />
<br />
<span style="font-family: "Helvetica Neue", Arial, Helvetica, sans-serif;">Υ.Γ. Μπορούν να σταματήσουν να μου στέλνουν οι </span></span><span style="font-family: "Helvetica Neue", Arial, Helvetica, sans-serif;"><span lang="EN">spammers</span><span lang="E">, μέιλ με χάπια που ανεβάζουν τη λίμπιντο; Αν αντιμετωπίσω πρόβλημα, θα τους ειδοποιήσω εγώ…</span></span></div>Λεόντιος Παπαδόπουλοςhttp://www.blogger.com/profile/11790017946756223472noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-934721311293514172.post-52828076762669698412011-11-16T13:54:00.000+02:002011-11-16T13:54:13.063+02:00Θάνατος στους "Αθάνατους"<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"> <!--[if gte mso 9]><xml> <o:OfficeDocumentSettings> <o:AllowPNG/> </o:OfficeDocumentSettings> </xml><![endif]--> <!--[if gte mso 9]><xml> <w:WordDocument> <w:View>Normal</w:View> <w:Zoom>0</w:Zoom> <w:TrackMoves/> <w:TrackFormatting/> <w:PunctuationKerning/> <w:ValidateAgainstSchemas/> <w:SaveIfXMLInvalid>false</w:SaveIfXMLInvalid> <w:IgnoreMixedContent>false</w:IgnoreMixedContent> <w:AlwaysShowPlaceholderText>false</w:AlwaysShowPlaceholderText> <w:DoNotPromoteQF/> <w:LidThemeOther>EN-US</w:LidThemeOther> <w:LidThemeAsian>JA</w:LidThemeAsian> <w:LidThemeComplexScript>X-NONE</w:LidThemeComplexScript> <w:Compatibility> <w:BreakWrappedTables/> <w:SnapToGridInCell/> <w:WrapTextWithPunct/> <w:UseAsianBreakRules/> <w:DontGrowAutofit/> <w:SplitPgBreakAndParaMark/> <w:EnableOpenTypeKerning/> <w:DontFlipMirrorIndents/> <w:OverrideTableStyleHps/> </w:Compatibility> <m:mathPr> <m:mathFont m:val="Cambria Math"/> <m:brkBin m:val="before"/> <m:brkBinSub m:val="--"/> <m:smallFrac m:val="off"/> <m:dispDef/> <m:lMargin m:val="0"/> <m:rMargin m:val="0"/> <m:defJc m:val="centerGroup"/> <m:wrapIndent m:val="1440"/> <m:intLim m:val="subSup"/> <m:naryLim m:val="undOvr"/> </m:mathPr></w:WordDocument> </xml><![endif]--><!--[if gte mso 9]><xml> <w:LatentStyles DefLockedState="false" DefUnhideWhenUsed="true"
DefSemiHidden="true" DefQFormat="false" DefPriority="99"
LatentStyleCount="276"> <w:LsdException Locked="false" Priority="0" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Normal"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="9" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="heading 1"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 2"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 3"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 4"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 5"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 6"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 7"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 8"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 9"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 1"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 2"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 3"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 4"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 5"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 6"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 7"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 8"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 9"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="35" QFormat="true" Name="caption"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="10" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Title"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="0" Name="Default Paragraph Font"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="11" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Subtitle"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="22" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Strong"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="20" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Emphasis"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="59" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Table Grid"/> <w:LsdException Locked="false" UnhideWhenUsed="false" Name="Placeholder Text"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="1" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="No Spacing"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 1"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 1"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 1"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 1"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 1"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 1"/> <w:LsdException Locked="false" UnhideWhenUsed="false" Name="Revision"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="34" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="List Paragraph"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="29" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Quote"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="30" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Intense Quote"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 1"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 1"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 1"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 1"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 1"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 1"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 1"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 1"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 2"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 2"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 2"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 2"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 2"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 2"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 2"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 2"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 2"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 2"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 2"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 2"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 2"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 2"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 3"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 3"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 3"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 3"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 3"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 3"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 3"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 3"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 3"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 3"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 3"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 3"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 3"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 3"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 4"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 4"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 4"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 4"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 4"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 4"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 4"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 4"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 4"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 4"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 4"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 4"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 4"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 4"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 5"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 5"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 5"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 5"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 5"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 5"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 5"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 5"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 5"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 5"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 5"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 5"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 5"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 5"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 6"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 6"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 6"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 6"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 6"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 6"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 6"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 6"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 6"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 6"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 6"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 6"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 6"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 6"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="19" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Subtle Emphasis"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="21" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Intense Emphasis"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="31" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Subtle Reference"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="32" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Intense Reference"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="33" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Book Title"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="37" Name="Bibliography"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="39" QFormat="true" Name="TOC Heading"/> </w:LatentStyles> </xml><![endif]--> <!--[if gte mso 10]> <style>
/* Style Definitions */
table.MsoNormalTable
{mso-style-name:"Table Normal";
mso-tstyle-rowband-size:0;
mso-tstyle-colband-size:0;
mso-style-noshow:yes;
mso-style-priority:99;
mso-style-parent:"";
mso-padding-alt:0cm 5.4pt 0cm 5.4pt;
mso-para-margin:0cm;
mso-para-margin-bottom:.0001pt;
mso-pagination:widow-orphan;
font-size:10.0pt;
font-family:"Times New Roman";}
</style> <![endif]--> <!--StartFragment--> <br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjDyBSPEYSylByrhldE1Y3fb9qtiUVwTZulnsDezdtRVFubp-5tl5AMGQdCSpl2xdMSGXTb01-vviztvDCSpxPp0QZsuJ0prMgwDo79IuzJ7KISuVcBDo15bktyw3tiwCaVByB9JioyzB0/s1600/Immortal.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="213" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjDyBSPEYSylByrhldE1Y3fb9qtiUVwTZulnsDezdtRVFubp-5tl5AMGQdCSpl2xdMSGXTb01-vviztvDCSpxPp0QZsuJ0prMgwDo79IuzJ7KISuVcBDo15bktyw3tiwCaVByB9JioyzB0/s320/Immortal.jpg" width="320" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br />
</div><div class="Body1"><span lang="EL"><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Helvetica Neue', Arial, Helvetica, sans-serif;">Τα έλεγε ο καημένος ο μπάρμπα Κυριάκος αλλά οι γιοι του δεν τον άκουγαν. Από το αυτί του ενός έμπαιναν τα λόγια του, από το αυτί του άλλου έβγαιναν: "Τσάρλι, Βλας, ανοίξτε κάνα βιβλίο μυθολογίας γιατί σας βλέπω να μένετε ντουβάρια”, τους φώναζε. "Άσε μας, ρε πατέρα με τη μυθολογία. Πού θα μας χρειαστεί;" του αποκρίνονταν εκείνοι και συνέχιζαν να μαζεύουν κάρτες με παίκτες του μπέιζμπολ. Και δεν έφτανε που τα παιδιά του δεν είχαν καθόλου όρεξη για διάβασμα, είχε και το εκπαιδευτικό σύστημα των ΗΠΑ τα μαύρα του τα χάλια -όχι σαν το δικό μας που με τις φωτοτυπίες και τα cd αποτελεί πρότυπο εκπαίδευσης. Πού να μάθεις μυθολογία; Κουτσά-στραβά έμαθαν τα βασικά της και αποφάσισαν να ασχοληθούν με τη νομική όταν μεγαλώσουν. Και τα χρόνια πέρασαν...<o:p></o:p></span></span></div><div class="Body1"><br />
</div><div class="Body1"><span lang="EL"><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Helvetica Neue', Arial, Helvetica, sans-serif;">Κάποια στιγμή ένας κινηματογραφικός παραγωγός είχε τη φαεινή ιδέα να γυρίσει μία περιπέτεια που θα διαδραματίζονταν στην αρχαία Ελλάδα. “Ποιους έλληνες σεναριογράφους ξέρουμε που να παίζουν την μυθολογία στα δάχτυλα;” άρχισε να ρωτάει φίλους και γνωστούς. “Ποιους; Τους καλύτερους: τα αδέρφια Παρλαπανίδη. Ξέρουν την μυθολογία απ' έξω και ανακατωτά. Θα σε βγάλουν ασπροπρόσωπο”. Τους ανέθεσε την συγγραφή των “Αθανάτων” και κοιμήθηκε ήσυχος. Όταν βγήκε η ταινία στις αίθουσες, αποδείχτηκε ότι τα αδέρφια από το Νιου Τζέρσεϊ ήξεραν την μυθολογία μόνο ανακατωτά. Ένα συμβάν από εδώ, ένα από κει... Και έμεινε ο κόσμος να βλαστημάει τη στιγμή που πλήρωσε εισιτήριο για να δει τη βαλούτα και ο δάσκαλός τους στο σχολείο να μετανιώνει που δεν τους άφησε για μια ζωή στην τετάρτη δημοτικού.<o:p></o:p></span></span></div><div class="Body1"><br />
</div><div class="Body1"><span lang="EL"><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Helvetica Neue', Arial, Helvetica, sans-serif;">Καλά, θα πείτε, τόσο φέσι η ταινία; Όσο δεν φαντάζεστε... Στο σημείο αυτό πρέπει να διευκρινίσω το εξής: όταν αποφάσισα να τη δω, ήξερα τι πήγαινα να παρακολουθήσω: ένα παραμύθι-μούφα με μπόλικο αίμα, την τεστοστερόνη των πρωταγωνιστών να μουσκεύει το πανί της οθόνης και το αλάτι από το ποπ κορν να ξεραίνει τα χείλη μου. Δεν περίμενα να δω μια ιστορία που θα βασίζεται στην “Θεογονία” του Ισίοδου. Δεν περίμενα όμως να δω και αυτό το χάλι. Και σας το λέει κάποιος που “κράζει” τους “Ελληναράδες” που δεν σηκώνουν μύγα στην μυθολογία μας. Πού να αρχίσεις και πού να τελειώσεις... Ρε μάγκες, από την στιγμή που αποφασίσατε να γυρίσετε μια ταινία που διαδραματίζεται στην Ελλάδα, γιατί δεν χρησιμοποιήσατε πραγματικές ονομασίες που -πάει στην ευχή- θα έδιναν και μια αίσθηση αληθοφάνειας; Γιατί το μαντείο της ταινίας δεν είναι κάποιο που υπήρχε στην πραγματικότητα; Γιατί τα ελληνικά που ακούγονται στην ταινία είναι πιο χάλια και από αυτά που μιλά μεθυσμένη σκανδιναβή τουρίστρια; Πληρώσατε πεντακόσια άτομα για να δουλέψουν στα εφέ, τόσο δύσκολο ήταν να δώσετε 300 δολάρια σε κάποιον για να μάθει στους πρωταγωνιστές τέσσερις προτάσεις; Στα απόκρυφά σας (διαφορετικά ήθελα να το γράψω) δηλαδή;<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Αλλά, θα μου πεις, τι έγινε που θα προβληθεί η ταινία και στην Ελλάδα; Αυτοί εκεί κάτω έχουν να ασχοληθούν με το χρέος τους, την ταινία θα προσέξουν;<o:p></o:p></span></span></div><div class="Body1"><br />
</div><div class="Body1"><span lang="EL"><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Helvetica Neue', Arial, Helvetica, sans-serif;">Και μπορεί να δέχτηκα όλες τις σαχλές ανακρίβειες του σεναρίου αλλά δεν μπορώ να δεχτώ τον Σταύρο και τον τρόπο με τον οποίο παρουσίασαν τους θεούς. Κάθε ταινία που γυρίζεται από αμερικανούς, διαδραματίζεται στην Ελλάδα και σέβεται τον εαυτό της πρέπει να περιλαμβάνει απαραίτητα δύο από τα παρακάτω: σουβλάκι ή μουσακά, μουσική του Μίκη Θεοδωράκη, ελληνικές ατάκες, συρτάκι και κάποιον που να ονομάζεται Σταύρος. Τι σημασία έχει που το όνομα Σταύρος εμφανίζεται για πρώτη φορά μετά την σταύρωση του Κυρίου; Σάμπως, ποιος θα το καταλάβει; Το κακό είναι ότι οι παραγωγοί έχασαν την ευκαιρία να “απογειώσουν” την ταινία. Χρησιμοποίησαν μόνο τον Σταύρο και κανένα άλλο στοιχείο. Αφού την κάνεις την ακροβασία, βάλε και έναν θεό να χορεύει συρτάκι. Όλα εγώ πρέπει να σας τα λέω;<o:p></o:p></span></span></div><div class="Body1"><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Helvetica Neue', Arial, Helvetica, sans-serif;"><br />
</span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiZv4ZlxnQhi4PTXhdF4LMjpDS2hvFpyj5go1OzIdXZzmNi1WGAf1uH3NuCNK6OTPgGPWCs0nfmXafV6D0TcTfs1sHtNAy42SJi1zaekc_bInaLKlvSsXVlgArnHiFOXGBq1RsfLUP9NGM/s1600/Zorba.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="176" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiZv4ZlxnQhi4PTXhdF4LMjpDS2hvFpyj5go1OzIdXZzmNi1WGAf1uH3NuCNK6OTPgGPWCs0nfmXafV6D0TcTfs1sHtNAy42SJi1zaekc_bInaLKlvSsXVlgArnHiFOXGBq1RsfLUP9NGM/s320/Zorba.jpg" width="320" /></a></div><div class="Body1"><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Helvetica Neue', Arial, Helvetica, sans-serif;"><br />
</span></div><div class="Body1"><span lang="EL"><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Helvetica Neue', Arial, Helvetica, sans-serif;">Και περνώ στους θεούς... Δεν με πειράζει που η ενδυμασία τους ξεπηδά από επίδειξη μόδας του Γκαλιάνο ή που παραπέμπει σε ιερείς των Ίνκας. Κανένα πρόβλημα. Δεν μπορείς όμως ρε μεγάλε να παίζεις και με τον ανδρισμό μας. Μεγαλώσαμε γνωρίζοντας ότι ο Δίας, ο πατέρας των θεών και των ανθρώπων, είχε πλαγιάσει με τον μισό γυναικείο πληθυσμό του τότε γνωστού κόσμου. Ταυτιστήκαμε μαζί του. Και έρχεσαι εσύ και μας εμφανίζεις τον παρακάτω τύπο για θεό; Με περισσότερες γυναίκες έχει πάει η Αθηνά της ταινίας παρά ο λεβέντης...<o:p></o:p></span></span></div><div class="Body1"><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Helvetica Neue', Arial, Helvetica, sans-serif;"><br />
</span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhnKy7OiW6QquC0A9nuohJHOshkAXfUEICUiLq83lV9dlgXBErt0LS3UhquTBYnKdqWflYZo70aNteztM5HDzajqi_EIp2jQzk-g3-Vqh5my4pXn2vGRPUk-92toUY_Xq26YW7VoNYilE0/s1600/Immortals.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="213" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhnKy7OiW6QquC0A9nuohJHOshkAXfUEICUiLq83lV9dlgXBErt0LS3UhquTBYnKdqWflYZo70aNteztM5HDzajqi_EIp2jQzk-g3-Vqh5my4pXn2vGRPUk-92toUY_Xq26YW7VoNYilE0/s320/Immortals.jpg" width="320" /></a></div><div class="Body1"><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Helvetica Neue', Arial, Helvetica, sans-serif;"><br />
</span></div><div class="Body1"><span lang="EL"><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Helvetica Neue', Arial, Helvetica, sans-serif;">Και επειδή δεν θέλω να κάνω τον εξυπνάκια αντιρρησία που δεν έχει να πει καλή κουβέντα, πρέπει να αναγνωρίσω και το θετικό στοιχείο της ταινία. Όσοι την είδατε (ελάτε, μην κλαίτε) θα το βρουν αμέσως. Πρόκειται για τη σκηνή που η παρθένα Φαίδρα αποφασίζει να δώσει ό,τι πολυτιμότερο έχει στον Θησέα. Ξέρεις τι είναι να βλέπεις σε τρεις διαστάσεις (χαλάλι τα δώδεκα ευρώ) τον γυμνό πισινό της Φρέιντα Πίντο σε πρώτο πλάνο; Απλώνεις το χέρι και τον ακουμπάς. Γίνεσαι μέρος του σεξουαλικού παιχνιδιού. Η Φρίντα και ο Χένρι Καβίλ σε προσκαλούν σε ένα κινηματογραφικό όργιο. Και μετά συνειδητοποιείς ότι μαζί με σένα καλούν και τα άλλα διακόσια άτομα που βρίσκονται στην αίθουσα και ξενερώνεις... <o:p></o:p></span></span></div><div class="Body1"><br />
</div><div class="Body1"><span lang="EL"><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Helvetica Neue', Arial, Helvetica, sans-serif;">Η ετυμηγορία: Οι “Αθάνατοι” έπρεπε να είχαν πεθάνει προτού βγουν στις κινηματογραφικές αίθουσες. Αν θέλετε οπωσδήποτε να δείτε Ελλάδα, βαρβατίλα και γνήσιο τσαμπουκά βάλτε ξανά στο dvd αυτό...</span></span></div><div class="Body1"><span lang="EL"><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Helvetica Neue', Arial, Helvetica, sans-serif;"><br />
</span></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhKj-0oQyxglakjreGS0-5Rn9CxEEudIE7NsRogQHDrewM_Q4fxkIxLPsqfpL8Lwm6i-CCMbEcMsd6YwvqqoysPVo8hTKR6ajjEidlFQVQuJq6nsz-iGSt24UAHbssLF_WYQmeIMIpXnok/s1600/300.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="187" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhKj-0oQyxglakjreGS0-5Rn9CxEEudIE7NsRogQHDrewM_Q4fxkIxLPsqfpL8Lwm6i-CCMbEcMsd6YwvqqoysPVo8hTKR6ajjEidlFQVQuJq6nsz-iGSt24UAHbssLF_WYQmeIMIpXnok/s320/300.jpg" width="320" /></a></div><div class="Body1"><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Helvetica Neue', Arial, Helvetica, sans-serif;"><br />
</span></div><div class="Body1"><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Helvetica Neue', Arial, Helvetica, sans-serif;">Αν θέλετε να πάτε στο σινεμά, προτιμήστε τις περιπέτειες του “Τεν Τεν”.</span></div><!--EndFragment--></div>Λεόντιος Παπαδόπουλοςhttp://www.blogger.com/profile/11790017946756223472noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-934721311293514172.post-86161098857171300382011-11-11T14:34:00.001+02:002011-11-11T21:53:54.018+02:00Το παρδαλό κατσίκι (Μια ποδοσφαιρική ιστορία)<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg9VtHqCTfoiikDTSD0HwsAG_W9jXf-huE-MuxfPuw7xyAq4KLQoTnVFV2Lin4JHPJaON9kEmWYSFTSnTdvDwqNO1Urn66r2V5faTPO8bKIIzKgWWtdrlO0xv6BmUQ0aK_3BkwDGmS0mOQ/s1600/%25CE%25A0%25CE%25B1%25CF%2581%25CE%25B4%25CE%25B1%25CE%25BB%25CE%25BF%25CC%2581+%25CE%25BA%25CE%25B1%25CF%2584%25CF%2583%25CE%25B9%25CC%2581%25CE%25BA%25CE%25B9.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg9VtHqCTfoiikDTSD0HwsAG_W9jXf-huE-MuxfPuw7xyAq4KLQoTnVFV2Lin4JHPJaON9kEmWYSFTSnTdvDwqNO1Urn66r2V5faTPO8bKIIzKgWWtdrlO0xv6BmUQ0aK_3BkwDGmS0mOQ/s320/%25CE%25A0%25CE%25B1%25CF%2581%25CE%25B4%25CE%25B1%25CE%25BB%25CE%25BF%25CC%2581+%25CE%25BA%25CE%25B1%25CF%2584%25CF%2583%25CE%25B9%25CC%2581%25CE%25BA%25CE%25B9.jpg" width="320" /></a></div><div style="margin-bottom: 0cm;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Helvetica Neue', Arial, Helvetica, sans-serif;"><br />
</span></div><div style="margin-bottom: 0cm;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Helvetica Neue', Arial, Helvetica, sans-serif;">Γνωρίζοντας την ευεργετική συμβολή του γέλιου στην υγεία αλλά και την συχνότητα με την οποία του δίνεται η ευκαιρία να γελάσει, εύκολα μπορεί να συμπεράνει κάποιος ότι το παρδαλό κατσίκι είναι από τα πιο υγιή πλάσματα στο σύμπαν. Όσα συνέβησαν στο ελληνικό ποδόσφαιρο, από την λήξη του περσινού πρωταθλήματος μέχρι σήμερα, ήταν αρκετά -όχι απλώς για να γελάσει- αλλά για να ξεκαρδιστεί. Και μαζί με το παρδαλό κατσίκι, το μελαγχολικό μπαρμπούνι, το αισιόδοξο άλμπατρος, ο ανορεξικός ρινόκερος, η ιτιά η κλαίουσα (που βγήκε για λίγο από τη λύπη της) και κάθε νοήμον φίλαθλος. Οι μόνοι που δεν μπορέσαμε να γελάσουμε -τουλάχιστον όσο θα έπρεπε- ήμασταν οι φίλοι του Ηρακλή. Ίσως γιατί μας έπνιγε το παράπονο...</span></div><div style="margin-bottom: 0cm;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Helvetica Neue', Arial, Helvetica, sans-serif;"><br />
</span></div><div style="margin-bottom: 0cm;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Helvetica Neue', Arial, Helvetica, sans-serif;">Όταν στις αρχές Μαΐου είχα γράψει ένα κείμενο με τίτλο “Καληνύχτα και καλή τύχη” (φρεσκάρετε τη μνήμη σας <a href="http://www.leontios.com/2011/05/blog-post_04.html"><span class="Apple-style-span" style="color: orange;">εδώ</span></a>), δεν μπορούσα να φανταστώ ότι θα έβλεπα ποτέ την αγαπημένη μου ομάδα να αντιμετωπίζει τη Νέα Καλλικράτεια σε επίσημο αγώνα πρωταθλήματος της Δ' Εθνικής. Δεν χρειάζεται να επαναλάβω όλα αυτά που έγιναν μέσα σε έξι μήνες. Δεν θέλω να ανεβάσω την πίεση σε κανέναν. Όλοι γνωρίζουν τα όσα συνέβησαν. Επιτέλους αποκαλύφθηκε (όχι ότι δεν το ξέραμε) ότι το ελληνικό ποδόσφαιρο βρωμάει χειρότερα από την κάλτσα πεζικάριου μετά από πορεία είκοσι χιλιομέτρων μέσα στο κατακαλόκαιρο. Δυστυχώς, το απορρυπαντικό που χρησιμοποίησε η ΕΠΟ και οι επιτροπές της για να κάνουν την κάθαρση στο ποδόσφαιρο δεν είχε τα αναμενόμενα αποτελέσματα (ή μήπως είχε ακριβώς αυτά που ήθελαν οι λαμπροί φωστήρες του ποδοσφαίρου;). Η κάλτσα συνεχίζει να βρωμάει. Οι μοναδικές ομάδες που τιμωρήθηκαν -σε κάποιες κούνησαν απλώς το δάχτυλο και είπαν να μην το ξανακάνουν- ήταν ο Ηρακλής και η Ηλιούπολη. Το πώς κατάφερνε η Ηλιούπολη να στήνει παιχνίδια μόνη της και να μην τιμωρούνται και οι αντίπαλοί της είναι κάτι που θα κληθεί να απαντήσει ο ιστορικός του μέλλοντος. Το πόσο άδικα (και άγρια) κυνηγήθηκε ο Ηρακλής είναι κάτι που το γνωρίζουμε ήδη και δεν μπορεί να το χωνέψει κανείς. Ούτε την ειρωνεία του προέδρου της ΕΠΟ που, ούτε λίγο ούτε πολύ, προσπάθησε να πείσει σε τηλεοπτική του συνέντευξη ότι ήταν φίλος του Ηρακλή λόγω του Χατζηπαναγή. Δάκρυσαν ως και τα τσιμέντα του Καυτανζογλείου...</span></div><div style="margin-bottom: 0cm;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Helvetica Neue', Arial, Helvetica, sans-serif;"><br />
</span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjnwssKmU9AgYplxTf9-s1koV5WSXn8qfDWgg7JZS_QCAh9QzxCoMuCUU0Rug0TwGkDV0p82oAom6Nak8PiSUGW4l_0HDyBCKtYOK_n351rhNqt5Z_VpC253jtbydVqY3jeHWjU8VZSqRk/s1600/%25CE%2597%25CF%2581%25CE%25B1%25CE%25BA%25CE%25BB%25CE%25B1%25CC%2581%25CE%25BA%25CE%25B9.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjnwssKmU9AgYplxTf9-s1koV5WSXn8qfDWgg7JZS_QCAh9QzxCoMuCUU0Rug0TwGkDV0p82oAom6Nak8PiSUGW4l_0HDyBCKtYOK_n351rhNqt5Z_VpC253jtbydVqY3jeHWjU8VZSqRk/s320/%25CE%2597%25CF%2581%25CE%25B1%25CE%25BA%25CE%25BB%25CE%25B1%25CC%2581%25CE%25BA%25CE%25B9.jpg" width="309" /></a></div><div style="margin-bottom: 0cm;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Helvetica Neue', Arial, Helvetica, sans-serif;"><br />
</span></div><div style="margin-bottom: 0cm;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Helvetica Neue', Arial, Helvetica, sans-serif;">Και εκεί που ήθελαν αρκετοί -δεν αναφέρομαι στους νοήμονες φιλάθλους όλων των ομάδων- να παραβρεθούν στην κηδεία του ποδοσφαιρικού τμήματος για πιουν έναν πικρό ελληνικό, ένα ποτηράκι κονιάκ, να μασουλήσουν σοκολατένιες ελίτσες και να μας ευχηθούν “Να ζήσετε να τον θυμόσαστε”, ήρθε η πρεμιέρα του πρωταθλήματος της Δ' Εθνικής. Νέα Καλλικράτεια – Ηρακλής. Λυπηρό και μόνο που το διαβάζεις. Ποτέ δεν πίστευα ότι θα έρθει η στιγμή να παρακολουθήσω αγώνα της ομάδας μου σε αυτή την κατηγορία. Ποτέ δεν πίστευα ότι στην πρώτη ομάδα θα αγωνίζονταν παιδιά μέχρι 18 ετών που δεν θα γνώριζα ούτε το όνομά τους. Ένα πράγμα όμως ήξερα: όπου και να έπαιζε ο Ηρακλής, σε όποια κατηγορία, δεν θα αγωνίζονταν ποτέ μόνος του. Και ο αγώνας της περασμένης Κυριακής ήταν η απόδειξη.</span></div><div style="margin-bottom: 0cm;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Helvetica Neue', Arial, Helvetica, sans-serif;"><br />
</span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhV7nRrxwwcL2i-GHIwfIC-OngL1vO2zqOJFirmMUzmNq7EYQFClXAdKbsrGWCVSc5hHflF9nmqOnV3jZ86D1fX3D5MAEKEYLXPSDle3_S-HOylx15aEZ6bZJmOl6MCUzFTeErEhHkd8yg/s1600/%25CE%259B%25CE%25B1%25CE%25BF%25CC%2581%25CF%2582+%25CE%2597%25CF%2581%25CE%25B1%25CE%25BA%25CE%25BB%25CE%25B7%25CC%2581.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="239" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhV7nRrxwwcL2i-GHIwfIC-OngL1vO2zqOJFirmMUzmNq7EYQFClXAdKbsrGWCVSc5hHflF9nmqOnV3jZ86D1fX3D5MAEKEYLXPSDle3_S-HOylx15aEZ6bZJmOl6MCUzFTeErEhHkd8yg/s320/%25CE%259B%25CE%25B1%25CE%25BF%25CC%2581%25CF%2582+%25CE%2597%25CF%2581%25CE%25B1%25CE%25BA%25CE%25BB%25CE%25B7%25CC%2581.JPG" width="320" /></a></div><div style="margin-bottom: 0cm;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Helvetica Neue', Arial, Helvetica, sans-serif;"><br />
</span></div><div style="margin-bottom: 0cm;"><b><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Helvetica Neue', Arial, Helvetica, sans-serif;">Το μυστρί, το πηλοφόρι</span></b></div><div style="margin-bottom: 0cm;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Helvetica Neue', Arial, Helvetica, sans-serif;">Μια ποδοσφαιρική ομοσπονδία που ενδιαφέρεται για την ανάπτυξη του ποδοσφαίρου οφείλει να φροντίζει ώστε οι αγώνες να τελούνται κάτω από άριστες συνθήκες τόσο για τους ποδοσφαιριστές όσο και τους θεατές. Αν υπήρχε μια τέτοια ομοσπονδία είναι σίγουρο ότι δεν θα επέτρεπε να γίνονται παιχνίδια σε γήπεδα όπως της Νέας Καλλικράτειας -φαντάζομαι ότι και τα άλλα γήπεδα της κατηγορίας θα είναι περίπου στην ίδια κατάσταση. Δεν αναφέρομαι στο οικολογικό του πράγματος. Δεν με πειράζει να υπάρχουν δέντρα μέσα από την περίφραξη του γηπέδου. Αυτό είναι πρωτοποριακό και δεν έχουν σκεφτεί να το εφαρμόσουν ούτε στο Καμπ Νου. Άφησε που δίνει και ένα ωραίο χρώμα επαρχίας. Αυτό που με ενοχλεί, είναι να βγαίνουν από το έδαφος -στο σημείο που στέκονταν ο κόσμος- σιδερένιες βέργες λες και βρίσκεσαι σε γιαπί. Μπορεί να είναι γυρισμένες προς το έδαφος αλλά κανένας δεν θα ήθελε να δει τον γιο του να πρωταγωνιστεί σε σκηνή από ταινία θρίλερ. Θα έβγαινε κανένας να αναλάβει την ευθύνη; Τα έχει ελέγξει κανένας τα γήπεδα ή είναι πιο σημαντικό να κάνει συστάσεις για να κατεβούν τα πανό από τα κάγκελα;</span></div><div style="margin-bottom: 0cm;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Helvetica Neue', Arial, Helvetica, sans-serif;"><br />
</span></div><div style="margin-bottom: 0cm;"><b><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Helvetica Neue', Arial, Helvetica, sans-serif;">Αίνιγμα</span></b></div><div style="margin-bottom: 0cm;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Helvetica Neue', Arial, Helvetica, sans-serif;">Το γήπεδο της Νέας Καλλικράτειας είναι γκαλερί για να απολαμβάνουμε έργα τέχνης; Ποιος ήταν ο ρόλος των δύο σβηστών προβολέων; Μήπως ήταν εγκατάσταση με τίτλο “Η σημασία του προβολέα στο σκοτάδι του ποδοσφαίρου”; Η απάντηση είναι: Όχι. Γιατί άναψαν μόνο οι δύο από τους τέσσερις; Γιατί πολύ απλά, τα καλώδια των συγκεκριμένων δύο δεν κατέληγαν πουθενά. Οπότε; Ποιος είναι λοιπόν ο λόγος ύπαρξης τους; Α) Να τους κοιτάς. Β) Να ανεβαίνεις πάνω τους για να παρακολουθήσεις την αναμέτρηση με κίνδυνο την σωματική σου ακεραιότητα επειδή δεν έχει πού αλλού να κάτσεις. Γ) Να αρπάξεις τα χρήματα της επιχορήγησης και να κάνεις “γαργάρα” το έργο. Δ) Να ψάχνεις χρήματα για να ολοκληρώσεις το έργο ώστε κάποια στιγμή να γίνονται παιχνίδια και το βράδυ. Η μοναδική αποδεκτή απάντηση είναι η Δ. Άραγε συμβαίνει αυτό στην πραγματικότητα;</span></div><div style="margin-bottom: 0cm;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Helvetica Neue', Arial, Helvetica, sans-serif;"><br />
</span></div><div style="margin-bottom: 0cm;"><b><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Helvetica Neue', Arial, Helvetica, sans-serif;">Αίνιγμα 2</span></b></div><div style="margin-bottom: 0cm;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Helvetica Neue', Arial, Helvetica, sans-serif;">Μπορεί η χωρητικότητά των κερκίδων να καλύπτει τις ανάγκες της ομάδας του χωριού ή της κωμόπολης, είναι όμως υπερβολικά μικρή για να χωρέσει τον λαό του Ηρακλή. Τι κάνεις λοιπόν για να ικανοποιήσεις την ζήτηση; Χτίζεις ακόμη περισσότερες κερκίδες; Τοποθετείς κι άλλους προβολείς που δεν λειτουργούν; Φυτεύεις δέντρα για να μπορεί ο κόσμος να κάθεται στα κλαδιά τους; Βγαίνεις και ομολογείς το μεγάλο λάθος που έκανες με τον Ηρακλή και τον δικαιώνεις; Το τελευταίο είναι αστείο (για όσους δεν το κατάλαβαν). Για κάποιο λόγο, το ανέβασμα στα δέντρα μού έφερε στο νου παιδικές αναμνήσεις...</span></div><div style="margin-bottom: 0cm;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Helvetica Neue', Arial, Helvetica, sans-serif;"><br />
</span><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjNi1vmws2rt6HT7H_ljNPMl3rFVnuZ0uBKLP3_fMrdXe-Nl9dZ6dyfpMQ-CB-OElyO7OrXXubuoeKttJsH53xETQ9honiaIns1VKLGHu2zPsUJ4KoEgLKfUcdiv1kAG8VGqLSyCMGyDVE/s1600/%25CE%2597%25CF%2581%25CE%25B1%25CE%25BA%25CE%25BB%25CE%25B7%25CC%2581%25CF%2582+%25CE%25A4%25CE%25B1%25CF%2581%25CE%25B6%25CE%25B1%25CC%2581%25CE%25BD.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="297" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjNi1vmws2rt6HT7H_ljNPMl3rFVnuZ0uBKLP3_fMrdXe-Nl9dZ6dyfpMQ-CB-OElyO7OrXXubuoeKttJsH53xETQ9honiaIns1VKLGHu2zPsUJ4KoEgLKfUcdiv1kAG8VGqLSyCMGyDVE/s320/%25CE%2597%25CF%2581%25CE%25B1%25CE%25BA%25CE%25BB%25CE%25B7%25CC%2581%25CF%2582+%25CE%25A4%25CE%25B1%25CF%2581%25CE%25B6%25CE%25B1%25CC%2581%25CE%25BD.jpg" width="320" /></a></div><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Helvetica Neue', Arial, Helvetica, sans-serif;"><br />
</span></div><div style="margin-bottom: 0cm;"><b><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Helvetica Neue', Arial, Helvetica, sans-serif;">Διαιτησία</span></b></div><div style="margin-bottom: 0cm;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Helvetica Neue', Arial, Helvetica, sans-serif;">Ο καλός διαιτητής χρειάζεται να γνωρίζει άριστα τον κανονισμό διαιτησίας και να είναι δίκαιος στα σφυρίγματά του. Ο διαιτητής του αγώνα της Καλλικράτειας δεν είχε την ευκαιρία να αποδείξει αν είναι καλός διαιτητής. Μπορεί και να είναι. Το παιχνίδι ήταν τόσο εύκολο που το σφύριζα ακόμη κι εγώ. Ο καλός διαιτητής όμως δεν είναι το ίδιο πράγμα με αυτό που αποκαλούμε “ο άρχων της αναμέτρησης”. Ο πρώτος θα ακολουθήσει κατά γράμμα τον κανονισμό και θα γράψει στο φύλλο αγώνα ακόμη και την τσίχλα που πέταξε ο νταλκαδιασμένος οπαδός στον αγωνιστικό χώρο. Ο δεύτερος δεν υπακούει σε συμφέροντα και σκοπιμότητες. Γνωρίζει τον κανονισμό και σφυρίζει ο ίδιος. Δεν του “σφυρίζουν” υποδείξεις οι από πάνω. Τον αποκαλείς “κότα” και δεν τρέχει φοβισμένος στα αποδυτήρια. Βγάζει την κάρτα και ανεβαίνει στην κερκίδα να σου κόψει βασανιστικά το λαρύγγι. Και φυσικά έχει αυτό που οι αγγλοσάξονες ονομάζουν “balls”. Ο διαιτητής της Καλλικράτειας ανήκει στην πρώτη κατηγορία. </span></div><div style="margin-bottom: 0cm;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Helvetica Neue', Arial, Helvetica, sans-serif;"><br />
</span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhYUQ3KA6zDQiuWhYhYeFGQ-IRpjj0QF1eMEAJagCZvlm8imj3nYsuidORXeihykNzi7_EGNuhAUzr70c7PogD17IhH9ljNcOaMVKv_7YkWT1nm7BrWeybpCiFkXjPK7Paody4bcX7yyn4/s1600/Rambo+referee.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhYUQ3KA6zDQiuWhYhYeFGQ-IRpjj0QF1eMEAJagCZvlm8imj3nYsuidORXeihykNzi7_EGNuhAUzr70c7PogD17IhH9ljNcOaMVKv_7YkWT1nm7BrWeybpCiFkXjPK7Paody4bcX7yyn4/s320/Rambo+referee.jpg" width="269" /></a></div><div style="margin-bottom: 0cm;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Helvetica Neue', Arial, Helvetica, sans-serif;"><br />
</span></div><div style="margin-bottom: 0cm;"><b><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Helvetica Neue', Arial, Helvetica, sans-serif;">Αγωνιστικός χώρος</span></b></div><div style="margin-bottom: 0cm;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Helvetica Neue', Arial, Helvetica, sans-serif;">Βλέποντας τις διαγραμμίσεις στο έδαφος μπορούσες να συμπεράνεις ότι βρίσκεσαι σε ποδοσφαιρικό γήπεδο. Ο αγωνιστικός χώρος όμως δεν θα έπρεπε να έχει παντού χορτάρι και να μην θυμίζει σαβάνα; Δεν θα έπρεπε σε μια συρτή μπαλιά, η μπάλα να κυλάει ομαλά και όχι να χοροπηδάει; Δεν θα έπρεπε να απουσιάζουν τα σημεία με την λάσπη και το συγκεντρωμένο νερό; Πότε περιμέναν να τα διορθώσουν; Εκτός κι αν το γήπεδο προστατεύεται από τη συνθήκη “Natura” ή τη “Ramsar” για τους υδροβιότοπους και δεν θέλουν να ενοχλήσουν τα λιοντάρια και τα φλαμίνγκο που ξεχειμωνιάζουν. Οπότε, πάω πάσο...</span></div><div style="margin-bottom: 0cm;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Helvetica Neue', Arial, Helvetica, sans-serif;"><br />
</span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgquFL8OLfw41vJUs2UTgZUskvl8PLbaR_Ibiv12xDMrxyuUInpBOY1i1xcpDSOufIUK4hWFgUEjdtQO0iCJiAsQzZ7Tsdgejux49Xx7Ru53uxhguFF6pvXT32bcgbtzEx00wOi0XY5f8A/s1600/%25CE%25A3%25CE%25B1%25CE%25B2%25CE%25B1%25CC%2581%25CE%25BD%25CE%25B1.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="220" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgquFL8OLfw41vJUs2UTgZUskvl8PLbaR_Ibiv12xDMrxyuUInpBOY1i1xcpDSOufIUK4hWFgUEjdtQO0iCJiAsQzZ7Tsdgejux49Xx7Ru53uxhguFF6pvXT32bcgbtzEx00wOi0XY5f8A/s320/%25CE%25A3%25CE%25B1%25CE%25B2%25CE%25B1%25CC%2581%25CE%25BD%25CE%25B1.jpg" width="320" /></a></div><div style="margin-bottom: 0cm;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Helvetica Neue', Arial, Helvetica, sans-serif;"><br />
</span></div><div style="margin-bottom: 0cm;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Helvetica Neue', Arial, Helvetica, sans-serif;"><br />
</span></div><div style="margin-bottom: 0cm;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Helvetica Neue', Arial, Helvetica, sans-serif;">Δεν ξέρω τι άλλο θα αντικρίσουν τα ματάκια μας μέχρι να ξαναδούμε τον Ηρακλή εκεί που του αξίζει. Το μήνυμα όμως της παρακάτω φωτογραφίας έχει φτάσει στους αποδέκτες τους. Όσοι δεν το κατάλαβαν με την πρώτη, θα έχουν την ευκαιρία να το καταλάβουν στη συνέχεια. Εκτός βέβαια κι αν η αντίληψή τους είναι περιορισμένη (και συνεπώς δεν θα έπρεπε να βρίσκονται στις θέσεις που βρίσκονται). Όσοι το κατάλαβαν αλλά υπηρετούν συμφέροντα, ας συνεχίσουν να μας ψυχαγωγούν με τις αποφάσεις τους. Στους καιρούς που ζούμε, άνθρωποι και παρδαλά κατσίκια δεν θα αρνηθούμε το γέλιο...</span></div><div style="margin-bottom: 0cm;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Helvetica Neue', Arial, Helvetica, sans-serif;"><br />
</span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiqhfmrOpYvrCzh4G8E99bz97wLXQ9tPkquRbttr6NQx3oGDqjNYwpzhWlW-w28QSEj_WKhz0Eu20ZPvTP-5j7kWmOcWFl3ECnDtiy5M_BZso4eK3Vg2W9mElrbuHOuJkUPFmZRXrjnbYQ/s1600/%25CE%2597%25CF%2581%25CE%25B1%25CE%25BA%25CE%25BB%25CE%25B7%25CC%2581%25CF%2582+%25CE%25B9%25CE%25B4%25CE%25B5%25CC%2581%25CE%25B1.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="268" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiqhfmrOpYvrCzh4G8E99bz97wLXQ9tPkquRbttr6NQx3oGDqjNYwpzhWlW-w28QSEj_WKhz0Eu20ZPvTP-5j7kWmOcWFl3ECnDtiy5M_BZso4eK3Vg2W9mElrbuHOuJkUPFmZRXrjnbYQ/s320/%25CE%2597%25CF%2581%25CE%25B1%25CE%25BA%25CE%25BB%25CE%25B7%25CC%2581%25CF%2582+%25CE%25B9%25CE%25B4%25CE%25B5%25CC%2581%25CE%25B1.jpg" width="320" /></a></div><div style="margin-bottom: 0cm;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Helvetica Neue', Arial, Helvetica, sans-serif;"><br />
</span></div></div>Λεόντιος Παπαδόπουλοςhttp://www.blogger.com/profile/11790017946756223472noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-934721311293514172.post-18020838312840126802011-10-25T15:40:00.000+03:002011-10-25T15:40:51.693+03:00Και ολίγη τέχνη<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgLUdwD8l8Ugt19EBlUrUt0PKF1mhEAG_FJI0gangBQ29EL41utQbmDlED85D5OzUsQ2sZrZVR3n7GDYWAg0lsYLIHfPVwDjJe1r3311TlR5RC_GvWZ0vzbnCUPHIi9O9hj18kHReBgwP4/s1600/Leontios+kouros.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="244" ida="true" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgLUdwD8l8Ugt19EBlUrUt0PKF1mhEAG_FJI0gangBQ29EL41utQbmDlED85D5OzUsQ2sZrZVR3n7GDYWAg0lsYLIHfPVwDjJe1r3311TlR5RC_GvWZ0vzbnCUPHIi9O9hj18kHReBgwP4/s320/Leontios+kouros.JPG" width="320" /></a></div><span lang="E"><br />
<span style="font-family: "Helvetica Neue", Arial, Helvetica, sans-serif;"><span lang="E"><span style="font-family: "Helvetica Neue", Arial, Helvetica, sans-serif;">Αν υπάρχει κάτι που χαρακτηρίζει τους κατοίκους του Ε’ δημοτικού διαμερίσματος Θεσσαλονίκης, είναι η αγάπη μας για την τέχνη. Αυτός είναι και ο λόγος που υποδεχτήκαμε -με πραγματική αδημονία- την εξελισσόμενη εγκατάσταση με τίτλο “Απορρίμματα σε αστικό τοπίο” που κάποιοι άτεχνοι αδαείς τολμούν να αποκαλούν “σκουπιδαριό στην γειτονιά μας”.</span><br />
<br />
<span style="font-family: "Helvetica Neue", Arial, Helvetica, sans-serif;">Το έργο τέχνης που θα έκανε περήφανο ακόμη και τον Μάρκο Μπότσαρη, το όνομα του οποίου φέρει η οδός όπου βρίσκεται η εγκατάσταση, είναι το μεγαλύτερο στο είδος του. Το μήκος του ξεπερνά τα εννέα μέτρα και το ύψος του τα δυόμισι (σήμερα ευελπιστούμε να είναι ακόμη ψηλότερο). Ο δημότης με τα χαρακτηριστικά κούρου της αρχαϊκής περιόδου που ποζάρει με καμάρι μπροστά στο αριστούργημα -εντελώς τυχαία είναι ο γράφων- έχει ύψος 187 εκατοστά. Κάντε τις συγκρίσεις!</span><br />
<br />
<span style="font-family: "Helvetica Neue", Arial, Helvetica, sans-serif;">Άνθρωποι και ποντίκια της περιοχής (δεν αναφέρομαι στη νουβέλα του Τζον Στάινμπεκ) καλούμαστε να προστατεύσουμε -από τους υπαλλήλους καθαριότητας του δήμου Θεσσαλονίκης και τους ζηλόφθονες δημότες άλλων περιοχών- την εγκατάσταση που με τόσο κόπο δημιουργήσαμε. Θα κάνουμε ό,τι είναι δυνατόν για να συνεχίσουμε να αναπνέουμε τον ευωδιαστό αέρα της τέχνης.</span><br />
<br />
<span style="font-family: "Helvetica Neue", Arial, Helvetica, sans-serif;">Υ.Γ. Η είσοδος της πολυκατοικίας που βρίσκεται πίσω από την εγκατάσταση μόλις που διακρίνεται…</span></span></span></span></div>Λεόντιος Παπαδόπουλοςhttp://www.blogger.com/profile/11790017946756223472noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-934721311293514172.post-67910819934873946022011-10-19T14:08:00.001+03:002011-10-19T22:29:17.531+03:00Κάθε Δευτέρα κλειστά<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhPxY30fHbFPNnIbgGBE_FbM3AGaVnDdsFpIKvM2FuTjlVg4fRISd3sP817LPh5vBmgV5H60eT0q8fuWUWjf8xrK47Stl7NWouL2O68_IVzVu47C1QbqgoWzlgczXAH8HnNm8RkMK_VD5U/s1600/tango.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="237" rda="true" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhPxY30fHbFPNnIbgGBE_FbM3AGaVnDdsFpIKvM2FuTjlVg4fRISd3sP817LPh5vBmgV5H60eT0q8fuWUWjf8xrK47Stl7NWouL2O68_IVzVu47C1QbqgoWzlgczXAH8HnNm8RkMK_VD5U/s320/tango.jpg" width="320" /></a></div><span lang="E"><span style="font-family: "Helvetica Neue", Arial, Helvetica, sans-serif;">Ο εικονιζόμενος κύριος που κάνει φουρφούρι την παρτενέρ του, είναι χορευτής τάνγκο από την Αργεντινή. Τον φαντάζεσαι να σερβίρει σουτζουκάκια, παντσέτες και σουβλάκια σε συνοικιακή ταβέρνα; Όχι. Ούτε κι εκείνος. Δυστυχώς, αποδεικνύεται ότι ούτε εγώ, ούτε εσύ, ούτε ο χορευτής διαθέτει το όραμα που έχει ιδιοκτήτης ταβέρνας στην Τούμπα. Ανοίγω παρένθεση. Για να χαρακτηριστεί κάποιος “ταβερνιάρης” χρειάζεται να πληρούνται δύο προϋποθέσεις: α) να διαθέτει ταβέρνα (ως χώρο) όπου θα ψήνει τα κρεατικά, β) αυτά που ψήνει να μπορούν να καταναλωθούν. Στην συγκεκριμένη περίπτωση, ο χώρος υπάρχει. Τα προϊόντα όμως δεν τρώγονται με τίποτα (και το γράφει κάποιος που έχει καταναλώσει τόνους σαβούρας σε καντίνες που δεν θα έτρωγε ούτε μελλοθάνατος). Δεν μου λέει τίποτα το γεγονός ότι η πατάτα σου είναι κομμένη στο χέρι και όχι προτηγανισμένη όταν μου την σερβίρεις λες και την έβγαλες μόλις από το ψυγείο. Γιατί μας κοροϊδεύεις ρε, φίλε; Αφού αυτά που μας σερβίρεις είναι μόνο για να τα δούμε. Άλλαξε την ταμπέλα σου και αντί να γράφει “ταβέρνα” ας λέει “έκθεση τροφίμων”. Αν θέλεις, βάλε κι ένα συμβολικό εισιτήριο για να μπαίνει μόνο ο αδαής τουρίστας και να θαυμάζει τα σουτζουκάκια και τα σουβλάκια σου. Και για να μην έχεις προβλήματα με το νόμο, πρόσθεσε κι ένα ταμπελάκι που λέει: “μην αγγίζετε τα εκθέματα” ώστε να μην γίνεις ρόμπα αν μπει κανείς στον πειρασμό να τα δοκιμάσει. Κλείνει η παρένθεση.</span><br />
<br />
<span style="font-family: "Helvetica Neue", Arial, Helvetica, sans-serif;">Ο εν λόγω ταβερνιάρης θέλοντας να δώσει αριστοκρατικό αέρα στο κατάστημά του, έντυσε τον ένα σερβιτόρο του σαν τον Χοακίν Κορτές: άσπρο -ξεκούμπωτο μέχρι τους άνω κοιλιακούς- πουκάμισο, μαύρο παντελόνι, πλατιά υφασμάτινη ζώνη (φαντάζομαι ότι θα έχει κάποια συγκεκριμένη ονομασία) και εντυπωσιακό παπούτσι αφήνοντας τον έτερο φοιτητή-σερβιτόρο στο έλεος της στιλιστικής του άγνοιας. Το πρόβλημα αρχίζει από την στιγμή που ο πρώτος σερβιτόρος δεν είναι ο Χοακίν Κορτές για να υποστηρίξει την ενδυμασία και ο έτερος σερβιτόρος –αν κρίνω από το στρατιωτικό του κούρεμα και την μακριά κοτσίδα στο πίσω μέρος του κεφαλιού- είναι ο τελευταίος των Μοϊκανών. Το δίδυμο των σερβιτόρων θα μπορούσε να κάνει τρομερή επιτυχία (και να τα κονομήσει) αν έδινε κωμικές παραστάσεις στο θέατρο. Σειρά θα έκανε το κοινό για να τους παρακολουθήσει στο Μπρόντγουεϊ. Τι φταίνε που η άτιμη μοίρα τούς έστειλε σε ταβέρνα;</span><br />
<br />
<span style="font-family: "Helvetica Neue", Arial, Helvetica, sans-serif;">Κάθε ταβέρνα που σέβεται τον εαυτό της, έχει ζωντανή μουσική μια δυο βραδιές την εβδομάδα. Στο κομμάτι αυτό δεν μπορώ να γράψω κάτι άσχημο. Η κοπέλα που έπαιζε κιθάρα και τραγουδούσε νομίζοντας ότι είναι η Χάρις Αλεξίου (δεν δικαιολογείται διαφορετικά η εμμονή της να ερμηνεύει ανά δύο τραγούδια άλλων καλλιτεχνών και από ένα της Χαρούλας) είχε καλή φωνή ενώ τα δάχτυλα του μπουζουξή πετούσαν φωτιές. Τι ωραία θα ήταν αν μπορούσα να δω και τα πρόσωπά τους. Το νέφος κρεατίλας στη σχάρα και ντουμανιού από τσιγάρο δεν διαπερνάται εύκολα ακόμη και από τα φωτόνια.</span><br />
<br />
<span style="font-family: "Helvetica Neue", Arial, Helvetica, sans-serif;">Ηθικό δίδαγμα: Θέλει πραγματικά πολύ μεγάλο ταλέντο για να βγάλεις από τα ρούχα του (εκείνα που φορούσα πήγαν στον κλίβανο) έναν άνθρωπο που δεν έχει εκνευριστεί σε κανένα από τα πεντακόσια (και βάλε) εστιατόρια που επισκέφτηκε και παρουσίασε στα περιοδικά που εργάζεται. Αλλά επειδή είμαι ψυχούλα και δεν κρατάω κακία, είμαι διατεθειμένος να κάνω μία δωρεά στην επιχείρηση: να αντικαταστήσω την ταμπέλα της εισόδου που γράφει “Κάθε Δευτέρα κλειστά” με μία που θα γράφει “Κάθε μέρα κλειστά”.</span></span></div>Λεόντιος Παπαδόπουλοςhttp://www.blogger.com/profile/11790017946756223472noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-934721311293514172.post-77745050322163546052011-09-22T14:12:00.000+03:002011-09-22T14:12:43.565+03:00The taste issue No. 2<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhm6v0rPvUBo0wfqOND8DIkv376li2KT7BdlQi5ZMuLXgT6SvgoPDutXVAz_HT5pp-apBbfdUwDY0WrkpJ4g161xBAGm_PupubgFkt1sHnfSbUIAsI358zxU84DFThZsMjMfOa4Ugen85Y/s1600/Epiloges+708.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" hca="true" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhm6v0rPvUBo0wfqOND8DIkv376li2KT7BdlQi5ZMuLXgT6SvgoPDutXVAz_HT5pp-apBbfdUwDY0WrkpJ4g161xBAGm_PupubgFkt1sHnfSbUIAsI358zxU84DFThZsMjMfOa4Ugen85Y/s320/Epiloges+708.jpg" width="239" /></a></div><span style="font-family: "Helvetica Neue", Arial, Helvetica, sans-serif;">Όταν ένα περιοδικό φιλοξενεί στο εξώφυλλό του τον Τζέιμι Όλιβερ δεν περιμένεις να είναι αφιερωμένο στην βαμβακίαση που απειλεί τα πευκοδάση της Πίνδου αλλά στη γεύση. Αν εξακολουθείς να έχεις αμφιβολίες για το περιεχόμενο, μπορείς να κοιτάξεις στο κάτω δεξιά μέρος της σελίδας που γράφει με κάτι γράμματα “να” (με το συμπάθιο) “the taste issue”. Αν και πάλι δεν μπορείς να το χωνέψεις, πάρε τις “Επιλογές” της Κυριακής και διάβασε τα θέματα που έχουν να κάνουν με το φαγητό, τις μπίρες, τον καφέ, την κουλτούρα της εστίασης, τους ντελιβεράδες (τους πιο ατρόμητους και ριψοκίνδυνους ανθρώπους στον κόσμο) και πολλά άλλα. Θα διαπιστώσεις ότι δεν σου λέω ψέματα.<br />
<br />
Υ.Γ. Ζω για την ημέρα που το “τεύχος γεύση” θα γίνει επιτέλους, scratch & sniff & lick…</span></div>Λεόντιος Παπαδόπουλοςhttp://www.blogger.com/profile/11790017946756223472noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-934721311293514172.post-61327228021586973342011-09-12T14:37:00.000+03:002011-09-12T14:37:18.094+03:00Όχι άλλο Bollywood<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><span lang="E"> <div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjtG46G9ImrMRdnNS2b0C3evY9ELmEQGziHF0cdsbjvfW_0oy0WGVPneW2GJTc8HlF6xw1o9olk4EdmsgcjeLRtbtPXs8ez9tYS-qdbBs8ju7W26zBqNI9aKOEz4ulj9ITUQrGoqRL5jjs/s1600/Movie.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="245" nba="true" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjtG46G9ImrMRdnNS2b0C3evY9ELmEQGziHF0cdsbjvfW_0oy0WGVPneW2GJTc8HlF6xw1o9olk4EdmsgcjeLRtbtPXs8ez9tYS-qdbBs8ju7W26zBqNI9aKOEz4ulj9ITUQrGoqRL5jjs/s320/Movie.jpg" width="320" /></a></div><br />
<span style="font-family: "Helvetica Neue", Arial, Helvetica, sans-serif;"><span lang="E">Σιχαίνομαι τις ταινίες του Bollywood. Φαντάζομαι πως το ίδιο ισχύει και για τον περισσότερο κόσμο που έχει σώας τας φρένας και διαθέτει στοιχειώδη ευρωπαϊκή ή αμερικανική κινηματογραφική κουλτούρα. Δεν αντέχω την κλάψα, τους μουσάτους με τουρμπάνι, τους μη μουσάτους τζίντζηδες που δυτικοφέρνουν, τα χορευτικά στα οποία διακόσια άτομα με πολύχρωμα ρούχα χοροπηδούν σαν τα πιθήκια, την εκνευριστική μουσική και την καλλίφωνη κλαψιάρα που ερμηνεύει τα τραγούδια. Πάνω απ’ όλα όμως δεν αντέχω τους γλυκανάλατους μονολόγους των πρωταγωνιστών την στιγμή της δικαίωσης. Σεναριογράφε, πάρτο χαμπάρι: ο πρωταγωνιστής σου δεν είναι ο στρατηγός Πάτον που μιλάει στους στρατιώτες του, ούτε εσύ είσαι ο Λυσίας. Για την ακρίβεια δεν θα μπορούσα να δω ινδική ταινία παρά μόνο αν κρατούσαν όμηρους τους γονείς μου και απειλούσαν να τους σκοτώσουν αν δεν τους γράψω μία έκθεση πέντε χιλιάδων λέξεων για τα κρυφά μηνύματα που περνά ο σκηνοθέτης στην σιχαμερή ταινία του που, συνήθως, έχει τίτλο: “Η πονεμένη του Γάγγη”, “Το δράμα του Μαχαραγιά” και “Έρωτας στο εξπρές Μουμπάι – Καλκούτα – Νέο Δελχί”. Έλεος!<br />
<br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiz8NUWo_Cl_goMazhSmwhWX3CRE3RCpL4i2OSPY9TtzQ6dNwDLLY4MsHj5lSZ1Q3ZijZHBoN-f-V3AZc8-YGnbQ4u9EchsUEsx0By87U6N8wMrQ9NDrxq8Rg51c9k1PNaLuqm04Y3NycE/s1600/Action+hero.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="249" nba="true" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiz8NUWo_Cl_goMazhSmwhWX3CRE3RCpL4i2OSPY9TtzQ6dNwDLLY4MsHj5lSZ1Q3ZijZHBoN-f-V3AZc8-YGnbQ4u9EchsUEsx0By87U6N8wMrQ9NDrxq8Rg51c9k1PNaLuqm04Y3NycE/s320/Action+hero.jpg" width="320" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Οι ατσαλένιες γροθιές του Suresh Gopi.<br />
Να φοβηθείς ή να γελάσεις;</td></tr>
</tbody></table></span></span><span style="font-family: "Helvetica Neue", Arial, Helvetica, sans-serif;">Από τα παραπάνω εξαιρούνται μεμονωμένες σκηνές από ινδικές ταινίες δράσης που έχουν ανακαλύψει οι μερακλήδες φίλοι μου στο “Youtube”. Σε αυτά τα αποσπάσματα-διαμάντια της 7ης τέχνης, ο μουσάτος ομορφονιός πρωταγωνιστής πηδάει εν κινήσει από την μοτοσικλέτα που οδηγεί σε ελικόπτερο. Κατά την διάρκεια του άλματος προλαβαίνει να πλέξει ένα σεμέ για το κιτς σπίτι της κοπέλας του (που είναι κουκλάρα) και την οποία απειλούν να σκοτώσουν οι κακοί. Ξέχασα να σας πω ότι ο πρωταγωνιστής είναι τυφλός και με ένα χέρι. Ο όρος cult δεν μπορεί να περιγράψει το κιτσαριό.</span><br />
<br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgrxwEGg4GcpmGnV135oHiVBN_9jl57L0STVvN8fUaYKqzTpXdCvCVWmR7naL7ojC5hzgmf_ZtWAWUkYSa73yi8wOENlM5z92LeK2UQBVpc5cd18ZaqZ8yvdbvvZCuF_smZ5RQFASdLtXs/s1600/Aishwarya+Rai.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="240" nba="true" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgrxwEGg4GcpmGnV135oHiVBN_9jl57L0STVvN8fUaYKqzTpXdCvCVWmR7naL7ojC5hzgmf_ZtWAWUkYSa73yi8wOENlM5z92LeK2UQBVpc5cd18ZaqZ8yvdbvvZCuF_smZ5RQFASdLtXs/s320/Aishwarya+Rai.jpg" width="320" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Η κουκλάρα Aishwarya Rai</td></tr>
</tbody></table><span lang="E"><span style="font-family: "Helvetica Neue", Arial, Helvetica, sans-serif;">Γιατί όμως κάθισα και είδα την αηδία με τίτλο “Mohabbatein” που πρόβαλε ο ΑΝΤ1 το βράδυ του Σαββάτου; Στα πρώτα δέκα δευτερόλεπτα άρχισα να βρίζω από τον σεναριογράφο και τον σκηνοθέτη μέχρι τους πρωταγωνιστές και τον συνθέτη. Και γιατί δεν άλλαξα κανάλι; Έλα ντε… Εκεί που ήθελα να αρπάξω το τηλεκοντρόλ και να σπάσω την τηλεόραση, μία αόρατη δύναμη δεν μου επέτρεπε να πραγματοποιήσω την επιθυμία μου (τώρα που το σκέφτομαι, καλύτερα που δεν με άφησε). Ίσως να ήθελα να δω πόσο άθλια μπορεί να γίνει μια ταινία (πολύ), πόσο κλάμα μπορεί να χωρέσει σε 90 λεπτά και πόσο μπορούν να αντέξουν τα νεύρα μου στα τηλεοπτικά σκουπίδια (όχι πολύ)…</span><br />
<br />
<span style="font-family: "Helvetica Neue", Arial, Helvetica, sans-serif;">Κάθε λαός έχει τον κινηματογράφο που του αξίζει. Αν γουστάρουν κλάψα οι Ινδοί, με γεια τους και χαρά τους. Το ίδιο δεν κάναμε κι εμείς μεταπολεμικά; Ποτάμια δάκρυα έχυσαν οι γιαγιάδες μας με τον Νίκο Ξανθόπουλο και τη Μάρθα Βούρτση. Σε ποιον όμως απευθύνονται σήμερα οι ινδικές ταινίες; Σίγουρα όχι στους νέους. Σίγουρα όμως όχι και στις γιαγιάδες. Στη μία το βράδυ έχουν πάρει το δρόμο για το κρεβάτι. Οι υπόλοιπες έχουν ακολουθήσει την “μακαρία οδό”. Οπότε;</span><br />
<br />
<span style="font-family: "Helvetica Neue", Arial, Helvetica, sans-serif;">Υ.Γ. Θέλω να πιστεύω ότι ο ΑΝΤ1 δεν πλήρωσε περισσότερα από 150 ευρώ για να πάρει τα δικαιώματα της ταινίας…</span></span></span></div>Λεόντιος Παπαδόπουλοςhttp://www.blogger.com/profile/11790017946756223472noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-934721311293514172.post-3624219204602996132011-09-10T16:16:00.000+03:002011-09-10T16:16:48.071+03:00Συνέντευξη με τον Ανδρέα Λοβέρδο<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg2c5Wt9EVCMDBIo6ums-uhNniF1t1jsZEDL4defxApHIGooO6puiV6u6xUd93Sca5lVnUw0cSeSFJM-Mz3SzwMRJZEj0GCMrWMkxwX-3LsZtyNlUTs6KSrEkoVF22EW0gZ-X58LeiL_Nc/s1600/ygeia60.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg2c5Wt9EVCMDBIo6ums-uhNniF1t1jsZEDL4defxApHIGooO6puiV6u6xUd93Sca5lVnUw0cSeSFJM-Mz3SzwMRJZEj0GCMrWMkxwX-3LsZtyNlUTs6KSrEkoVF22EW0gZ-X58LeiL_Nc/s320/ygeia60.jpg" width="240" /></a></div><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Helvetica Neue', Arial, Helvetica, sans-serif;">Στα δεκατέσσερα χρόνια που ασκώ τη δημοσιογραφία έχω πάρει άπειρες συνεντεύξεις από ηθοποιούς, αθλητές και τραγουδιστές μέχρι τοπ μόντελς και πολιτικούς. Υπάρχουν συνεντεύξεις που απήλαυσα την όλη διαδικασία επειδή μπόρεσα να “επικοινωνήσω” με τον συνεντευξιαζόμενο (κάποιες φορές χωρίς να βγαίνει σημαντική είδηση) και συνεντεύξεις που κυλούσαν σχετικά βαρετά αλλά οι ειδήσεις "έπεφταν" με ρυθμό πολυβόλου (ξέρω ότι είναι οξύμωρο αλλά είναι αλήθεια). Η συνέντευξη με τον υπουργό Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης Ανδρέα Λοβέρδο που φιλοξενείται στο περιοδικό “Με υγεία” της 11ης Σεπτεμβρίου, ήταν από τις πιο ενδιαφέρουσες που πήρα το τελευταίο διάστημα (μαζί με αυτήν της Ελευθερίας Αρβανιτάκη για το “live!”. Ο υπουργός μίλησε για όλα τα θέματα που απασχολούν τον χώρο της υγείας, όχι μόνο σε ό,τι έχει να κάνει με τους γιατρούς, τα φάρμακα και τα νοσοκομεία αλλά και σε θέματα που αφορούν την καθημερινότητα και την ποιότητα ζωής μας. Και όπως θα διαπιστώσετε, βγήκαν αρκετές ειδήσεις...</span></div>Λεόντιος Παπαδόπουλοςhttp://www.blogger.com/profile/11790017946756223472noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-934721311293514172.post-56073053917783490632011-09-06T13:06:00.000+03:002011-09-06T13:06:26.852+03:00Green Lantern Vs. Σκοτεινού Ιππότη<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj0T3XCpDmaQyh9dR9iJYS5on4PSxDVLrqLd37DZPFaCVcte7yyuK_FFS57weCndXlt_HcnodpKoQyEXBzmFI0jgsIPHRp9iZqhPIknZp8ITZvlUFODsreO0ftgG6Zi5RvXaqRDQJic3bE/s1600/Green+Lantern.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="240" nba="true" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj0T3XCpDmaQyh9dR9iJYS5on4PSxDVLrqLd37DZPFaCVcte7yyuK_FFS57weCndXlt_HcnodpKoQyEXBzmFI0jgsIPHRp9iZqhPIknZp8ITZvlUFODsreO0ftgG6Zi5RvXaqRDQJic3bE/s320/Green+Lantern.jpg" width="320" /></a></div><span lang="E"><span style="font-family: "Helvetica Neue", Arial, Helvetica, sans-serif;">Δεν ντρέπομαι να το ομολογήσω: Σε ό,τι έχει να κάνει με τα κόμικς είμαι αυτό που οι Αγγλοσάξονες αποκαλούν “nerd”. Για περισσότερες από δύο δεκαετίες συλλέγω αμερικανικά κόμικς –σχεδόν κάθε ποιοτικό ή άθλιο- έχει κυκλοφορήσει η “DC Comics”, γνωρίζω όλο το γενεαλογικό δέντρο του Σούπερμαν, του Μπάτμαν, του Φλας και των άλλων ηρώων με τα κολάν του σύμπαντος της “DC” και με τα χρήματα που έχω ξοδέψει για την απόκτηση των τευχών θα μπορούσα να έχω αποκτήσει ένα εξωτικό νησί στην Καραϊβική, να έχω χτίσει μια μεγάλη ξενοδοχειακή μονάδα και να τα κονομάω χωρίς να φοβάμαι μήπως σπάσει κανένας σωλήνας υδροδότησης στον χώρο αποθήκευσης των κόμικς και σε μια στιγμή καταστραφούν έξι-επτά χιλιάδες τεύχη.</span><br />
<br />
<span style="font-family: "Helvetica Neue", Arial, Helvetica, sans-serif;">Η μεγάλη μου διαφορά, βέβαια, με τους αμερικανούς “nerds” είναι ότι η ζωή μου δεν περιστρέφεται γύρω από τα κόμικς</span></span><span style="font-family: "Helvetica Neue", Arial, Helvetica, sans-serif;"><span lang="EN">.</span><span lang="E"> Ποτέ δεν πιάστηκα στα χέρια με κάποιον επειδή διαβάζει “Marvel” προσπαθώντας να τον πείσω ότι ο Σούπερμαν είναι πιο μάγκας από τον Σπάιντερμαν και κυρίως ποτέ δεν κυκλοφόρησα σε comic convention (πού να τα βρεις άλλωστε;) ντυμένος Μπάτμαν και να την πέφτω σε κοριτσάκια που είναι ντυμένα Ayuzawa Misaki από το “Kaichou wa Maid-sama”. Για να πω την αλήθεια, μια φορά φόρεσα την στολή του “Σκοτεινού ιππότη”. Είχα πάει να την παραλάβω για λογαριασμό ενός φίλου και δεν αντιστάθηκα στον πειρασμό. Μη ρωτάτε τι έκανα…</span></span><br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhn7Cy7AtIReBvTFt11kxlIOhDlbGFCJck7_S4gbrOhtR-PY7dJT6y6Aw3NuWksmYcr-HcAZjHUoA9VeD20ywJFBoIDfDO_oYH5Vb0t4xAYYMLQM3vfznb7Xl-8_VvSL9DYCDh8bKEJ1jY/s1600/Leontios+Batman.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="240" nba="true" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhn7Cy7AtIReBvTFt11kxlIOhDlbGFCJck7_S4gbrOhtR-PY7dJT6y6Aw3NuWksmYcr-HcAZjHUoA9VeD20ywJFBoIDfDO_oYH5Vb0t4xAYYMLQM3vfznb7Xl-8_VvSL9DYCDh8bKEJ1jY/s320/Leontios+Batman.JPG" width="320" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><span lang="E"><span style="font-family: "Helvetica Neue", Arial, Helvetica, sans-serif;">Ο λόγος για τον οποίον ο Κρίστοφερ Νόλαν</span><br />
<span style="font-family: "Helvetica Neue", Arial, Helvetica, sans-serif;">επέλεξε τον Κριστιάν Μπέιλ για να υποδυθεί τον Μπάτμαν.</span></span></td></tr>
</tbody></table><span lang="E"><span style="font-family: "Helvetica Neue", Arial, Helvetica, sans-serif;">Ως καλός nerd δεν θα μπορούσα απουσιάζω από την πρεμιέρα της κινηματογραφικής μεταφοράς του Green Lantern. Άλλωστε, μερικές εκατοντάδες τεύχη του εν λόγω χαρακτήρα αναπαύονται στο αρχείο μου (και παρακαλούν να μην σπάσει ο σωλήνας υδροδότησης). Η ταινία δεν ήταν κακή. Δεν ήταν όμως και αυτή που θα περίμενε ένας οπαδός του “Πράσινου Φαναριού”. Δεν μπορώ να καταλάβω, τι στην ευχή με ξενέρωσε... Αξίζουν συγχαρητήρια σε όσους εργάστηκαν στο τμήμα των ειδικών εφέ. Μετέφεραν εξαιρετικά στο πανί το σύμπαν του “Green Lantern”. Οι κόσμοι ήταν υπέροχοι, τα ψηφιακά κοστούμια εντυπωσιακά και οι –επίσης- ψηφιακοί χαρακτήρες όπως ακριβώς τους περίμενες. Τότε; Ίσως το μεγαλύτερο πρόβλημα ήταν τελικά ο Ράιαν Ρέινολντς που ήταν λίγος για να υποδυθεί τον Χαλ Τζόρνταν. Ίσως ήταν το σχετικά άνευρο σενάριο. Επειδή όμως οι “Φύλακες του σύμπαντος” κατασκεύασαν στην ταινία ένα κίτρινο δαχτυλίδι το οποίο δεν χρησιμοποιήθηκε πουθενά, εύκολα μπορεί να συμπεράνει κανείς ότι οδηγούμαστε για δεύτερη ταινία. Ελπίζω ότι εκεί θα έχουν ξεπεραστεί οι παιδικές ασθένειες…</span><br />
<br />
<span style="font-family: "Helvetica Neue", Arial, Helvetica, sans-serif;">Υ.Γ. Μαύρα χάλια ο </span></span><span style="font-family: "Helvetica Neue", Arial, Helvetica, sans-serif;"><span lang="EN">Captain America</span><span lang="E">…</span></span></div>Λεόντιος Παπαδόπουλοςhttp://www.blogger.com/profile/11790017946756223472noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-934721311293514172.post-61910564396711124022011-09-02T13:02:00.000+03:002011-09-02T13:02:11.603+03:00Στιβ Τζομπς: Τέλος εποχής<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi4p2ysr5sHKbzCiMlKLg_Qn461uAf-gFRJlP_T29Xwn3kRI-Tm7fFX27xonXv6LSmo1ZkvruGUWXaWQBouGHj15VNKZubMcudGvsRnvit91E6CLDoKYwpNC2hCC3wP2v5jh9w9CIgJ-ik/s1600/edu.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi4p2ysr5sHKbzCiMlKLg_Qn461uAf-gFRJlP_T29Xwn3kRI-Tm7fFX27xonXv6LSmo1ZkvruGUWXaWQBouGHj15VNKZubMcudGvsRnvit91E6CLDoKYwpNC2hCC3wP2v5jh9w9CIgJ-ik/s320/edu.jpg" width="242" xaa="true" /></a></div><span closure_uid_k19oo3="268" style="font-family: "Helvetica Neue", Arial, Helvetica, sans-serif;">Δεν μπορώ να πω ότι είμαι από τους παλιούς γκατζετάκηδες της “Apple”. Γνώρισα πρόσφατα τα προϊόντα της εταιρείας εξαιτίας ενός τηλεφώνου. Από την ημέρα που απέκτησα το πρώτο μου κινητό (πάνε περισσότερα από δέκα χρόνια) άλλαξα μόλις δύο συσκευές. Και αυτό όχι για κανέναν άλλο λόγο αλλά γιατί δεν μπορούσαν πια να χρησιμοποιηθούν. Το “Motorola Startac” απεβίωσε λόγω γήρατος (είχαν διαλυθεί τα πάντα από τη χρήση) και το "Nokia 3330" έπεσε ηρωικά μαχόμενο στο καθήκον. Πνίγηκε στο κρασί κατά την διάρκεια μιας συνέντευξης με τον ιδιοκτήτη ενός εστιατορίου που θα παρουσίαζα. Τουλάχιστον πήγε χαρούμενο…<br />
<br />
Όταν απέκτησα το iPhone 3G, δεν απέκτησα απλώς ένα τηλέφωνο αλλά κάτι περισσότερο, ένα βοηθό στη δουλειά μου. Μπορούσα να ηχογραφήσω συνεντεύξεις, να γράψω κείμενα (ναι έχω γράψει ολόκληρο κείμενο στην οθόνη του), να λάβω και να στείλω μέιλ και πάει λέγοντας. Και όλα αυτά με εξαιρετική ευκολία. Σε ό,τι είχε να κάνει με την εμφάνιση του, ήταν μακράν το ομορφότερο κινητό στον πλανήτη. Μέσα λοιπόν από το iPhone γνώρισα την “Apple” και τα προϊόντα της. Σε δύο χρόνια απέκτησα ένα MacBook Pro, έναν νέο iPhone, ένα iPad και ποιος ξέρει που θα σταματήσω. Και ποιος ευθύνεται για όλα αυτά; Το ταλέντο, το όραμα, οι ιδέες (και φυσικά η υλοποίηση τους) ενός ανθρώπου: του Στιβ Τζομπς.<br />
<br />
Και μετά από τον μακροσκελή πρόλογο περνώ στην λακωνική ανάπτυξη του θέματος και τον επίλογο. Θαυμάζω τον Στιβ Τζομπς για έναν κυρίως λόγο: Κυνήγησε το όνειρό του, δημιούργησε (χωρίς να σημαίνει ότι όλες τους οι δημιουργίες ήταν επιτυχημένες), κατάφερε να γίνει αυτό που είναι σήμερα και αποχώρησε από την “ενεργό δράση” (την θέση του CEO) με το κεφάλι ψηλά. Στο EDU.com που κυκλοφορεί την Κυριακή ετοιμάσαμε ένα θέμα για τον άνθρωπο που έφερε την επανάσταση στην τεχνολογία.<br />
<br />
Υ.Γ. …και πλέον γνωρίζει ο Στιβ Τζομπς την άποψή μου για τα προϊόντα της εταιρείας μέσα από το μέιλ που του έστειλα…</span></div>Λεόντιος Παπαδόπουλοςhttp://www.blogger.com/profile/11790017946756223472noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-934721311293514172.post-7387436202354328042011-08-25T12:22:00.000+03:002011-08-25T12:22:13.258+03:00Best of Θεσσαλονίκη<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgS8DH7uPFa44y1y9ovWpTTr4EPlvnoqWFl6GJ3qLHTXwYTfGgalfjECxSABspHiJLgmlvICH3zaXf7h_ohXy_0CzjK2JQNlLoq0dpaOlbyG-OcBaLIYvaDEohGwlyFQPT6MCa3e2WJ08k/s1600/epiloges707.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" qaa="true" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgS8DH7uPFa44y1y9ovWpTTr4EPlvnoqWFl6GJ3qLHTXwYTfGgalfjECxSABspHiJLgmlvICH3zaXf7h_ohXy_0CzjK2JQNlLoq0dpaOlbyG-OcBaLIYvaDEohGwlyFQPT6MCa3e2WJ08k/s320/epiloges707.jpg" width="240" /></a></div><span lang="E"><div closure_uid_xqiobp="185"><span closure_uid_xqiobp="205" style="font-family: "Helvetica Neue", Arial, Helvetica, sans-serif;">Αυτό ήταν! Διακοπές τέλος. Κολυμπήσαμε, λιαστήκαμε, γλεντήσαμε, φάγαμε, ήπιαμε, ήπιαμε, ήπιαμε (θα μπορούσα να προσθέσω αρκετά ακόμη ήπιαμε) και τώρα τα κεφάλια μέσα… Επιστροφή στην καθημερινότητα -που δεν είναι πάντοτε κακή- και επιστροφή στη δουλειά. Για τα ποτά και τα ξενύχτια θα κάνω αναφορά σε επόμενη ανάρτηση γιατί νωρίτερα θα πρέπει να ξεχωρίσω και να λογοκρίνω (με τη νομική μου σύμβουλο) το οπτικοακουστικό υλικό. Σε ότι έχει να κάνει με την δουλειά, στις “Επιλογές” της Κυριακής έχουμε ετοιμάσει ένα αφιέρωμα στα καλύτερα της Θεσσαλονίκης για να (ξανα)δείτε την πόλη με άλλο μάτι και να σταματήσετε –επιτέλους- να σκέφτεστε τα Ματογιάννια.</span></div><div closure_uid_xqiobp="185"><br />
</div><div closure_uid_xqiobp="186"><span style="font-family: "Helvetica Neue", Arial, Helvetica, sans-serif;">Υ.Γ. Και τώρα πρέπει να σκεφτώ τι θα κάνω με εκείνες τις δώδεκα εργάσιμες ημέρες άδειας που μου απέμειναν…</span></div></span></div>Λεόντιος Παπαδόπουλοςhttp://www.blogger.com/profile/11790017946756223472noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-934721311293514172.post-10999480401758474242011-07-28T12:19:00.000+03:002011-07-28T12:19:52.982+03:00Summer in town<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgz5AeKKcVuY3xMI5f-fvBwKb0VVe_mhzlr1MzLWs_bWrJF1pQKJTFIUWsfNZgF1mqcKqFrS7E_VPP0d1y5o9SUVcAweYYGkEhHkAtiB2IVztVyXsnW47FEj9othQQie90whtjzeuKYlnk/s1600/live126.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgz5AeKKcVuY3xMI5f-fvBwKb0VVe_mhzlr1MzLWs_bWrJF1pQKJTFIUWsfNZgF1mqcKqFrS7E_VPP0d1y5o9SUVcAweYYGkEhHkAtiB2IVztVyXsnW47FEj9othQQie90whtjzeuKYlnk/s320/live126.jpg" width="218" /></a></div><!--StartFragment--> <br />
<div class="MsoNormal"><span lang="EL"><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Helvetica Neue', Arial, Helvetica, sans-serif;">Δεν ήμουν καλός στο μάθημα της ψυχολογίας. Δεν ήμουν καλός ούτε στην αντιγραφή. Δεν είναι τυχαίο ότι, παρ’ ότι ο διπλανός μου στο σχολείο ήταν αυτό που θα χαρακτήριζες ευγενικά «αετός» (ή, μη ευγενικά, «φύτουλας»), μόλις και μετά βίας κατάφερα να πάρω ένα δεκατεσσάρι σε διαγώνισμα της ψυχολογίας.</span></span></div><div class="MsoNormal"><span lang="EL"><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Helvetica Neue', Arial, Helvetica, sans-serif;">Εδώ που τα λέμε, δεν χρειάζεται να έχεις κάνει διδακτορικό στο Χάρβαρντ, για να διαγνώσεις «μεταδιακοπιακό σύνδρομο κατάθλιψης» (σίγουρα θα υπάρχει κάτι τέτοιο) σε όσους έχουν επιστρέψει στη Θεσσαλονίκη και στα τσιμέντα της πόλης μετά τα καλοκαιρινά τους πλατσουρίσματα σε καταγάλανες ακτές κάποιου νησιού, τα τσιμπούσια σε γραφικά ταβερνάκια και τον ύπνο στη σκιά ενός δέντρου, με τα τζιτζίκια να σε νανουρίζουν και το θυμάρι να πλημμυρίζει τη μύτη σου.</span></span></div><span lang="EL"><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Helvetica Neue', Arial, Helvetica, sans-serif;">Σας ξενέρωσα; Ελπίζω όχι. Μην το βάζετε κάτω: η καλοκαιρινή Θεσσαλονίκη μπορεί να σας προσφέρει χαλάρωση που δεν την είχατε φανταστεί. Και στο </span></span><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Helvetica Neue', Arial, Helvetica, sans-serif;">"live!" της Κυριακή σας δείχνουμε τον τρόπο για να την αποκτήσετε...</span><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Helvetica Neue', Arial, Helvetica, sans-serif;"><br />
</span><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Helvetica Neue', Arial, Helvetica, sans-serif;">Την Κυριακή όμως δεν υπάρχει μόνο "live!" αλλά και οι "Επιλογές" που είναι αφιερωμένες στις αποδράσεις. Αν λοιπόν δεν έχετε πάρει ακόμη τους δρόμους και τα βουνά, ανοίξτε το τεύχος και πάρτε ιδέες. Όταν γυρίσετε, βέβαια, θα χρειαστείτε το "live!" για να προσαρμοστείτε στους ρυθμούς της πόλης.</span><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Helvetica Neue', Arial, Helvetica, sans-serif;"><br />
</span><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjnC_cGcPOa4opS7rtTEg5hCBoDT3G5KVz8wvfRuO-MU4VwC_gGFendQiT-M54m_WE_aBN9Wtc9LFuAHALlPC0l83F9y8r91ru69W8FOAYO4alDAJNvvRI_7BvDJgHX774isK-aPPBxOqg/s1600/epiloges706-gr.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjnC_cGcPOa4opS7rtTEg5hCBoDT3G5KVz8wvfRuO-MU4VwC_gGFendQiT-M54m_WE_aBN9Wtc9LFuAHALlPC0l83F9y8r91ru69W8FOAYO4alDAJNvvRI_7BvDJgHX774isK-aPPBxOqg/s320/epiloges706-gr.jpg" width="240" /></a></div><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Helvetica Neue', Arial, Helvetica, sans-serif;"><br />
</span><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Helvetica Neue', Arial, Helvetica, sans-serif;">Αυτά... Και τώρα ρίχνω στην τσάντα μου: μαγιό, πετσέτες, αντηλικό και πηγαίνω για μπάνια στο εξοχικό μου στις Μαλδίβες. Ελπίζω να μην είναι η εποχή των καρχαριών. Με τα περιοδικά θα τα πούμε στις 28 Αυγούστου. Καλό καλοκαίρι...</span></div>Λεόντιος Παπαδόπουλοςhttp://www.blogger.com/profile/11790017946756223472noreply@blogger.com