22.3.12

Τὸ πεπρωμένον φυγεῖν ἀδύνατον


Πόσο ανέμελες (και άσκοπες) ήταν οι συζητήσεις γονέων και συγγενών όταν προσπαθούσαν να καταλήξουν στην επαγγελματική πορεία που θα έπρεπε να ακολουθήσει ο πιτσιρικάς Λεόντιος. Η μητέρα μου ήθελε να γίνω δικηγόρος. «Το παιδί έχει λέγειν», έλεγε. «Θα μιλάει και θα μαγεύει τον κόσμο στα δικαστήρια». Ο πατέρας μου αντιδρούσε: «Όχι, το παιδί θα γίνει γιατρός. Ξέρεις τι κύρος θα έχει όταν τον βλέπουν με την ιατρική του ρόμπα; Θα ρίχνει και τις νόστιμες νοσηλεύτριες». «Ξέρεις πόσοι γιατροί και δικηγόροι υπάρχουν; Δεν θα έχει δουλειά. Πρέπει να γίνει πολιτικός μηχανικός...» επέμενε η θεία μου. Τον θείο δεν τον αναφέρω. Ήθελε να γίνω πολιτικός. Ο Θεός με φύλαξε. Σήμερα δεν θα μπορούσα να περπατήσω ανέμελος στον δρόμο. Κι εμένα; Ποιος με ρωτούσε εμένα; Εγώ, που δεν είχα και μεγάλη όρεξη για διάβασμα, ήθελα να γίνω εφοπλιστής, να έχω τα καράβια μου να πηγαινοέρχονται στον Ειρηνικό και τον Ατλαντικό ωκεανό, τους ναύτες να θαλασσοπνίγονται και εγώ να «χαλαρώνω» με μοντέλα στο ιστιοφόρο μου κάπου στην Καραϊβική. Σήμερα διαπιστώνω ότι τα παιδικά μου όνειρα ήταν εξαιρετικά φιλόδοξα και ο τρόπος σκέψης μου υπερβολικά προοδευτικός για το νεαρό της ηλικίας μου.

Fast forward στο παρόν. Τα χρόνια πέρασαν και δεν έγινα ούτε δικηγόρος, ούτε γιατρός, ούτε πολιτικός μηχανικός και, δυστυχώς, ούτε εφοπλιστής. Πάντως, το ήμισυ της επιθυμίας του πατέρα μου -οι «νόστιμες νοσηλεύτριες»- ικανοποιήθηκε. Περασμένες μου αγάπες, του καιρού χαλάσματα. Το θέμα μας, όμως, δεν είναι ο Χιώτης και η Λίντα. Πρόσφατα έφτασα όσο πιο κοντά μπορούσα στην ιδιότητα του πολιτικού μηχανικού. Η αναμνηστική φωτογραφία από τον υπό κατασκευή σταθμό «Πανεπιστήμιο» του μετρό είναι αφιερωμένη στη θεία μου. Το θέμα «Μετρό Θεσσαλονίκης: Μια ολόκληρη ‘πόλη’ κάτω από τα πόδια μας» που θα βρείτε -μεταξύ άλλων- στις «Επιλογές» Απριλίου (κυκλοφορούν εκτάκτως το Σάββατο) είναι αφιερωμένο σε όλους όσοι περιμένουν εναγωνίως να λειτουργήσει το μεγαλύτερο έργο που έγινε στην πόλη κατά τη διάρκεια του ελεύθερου βίου της. Στο σημείο αυτό πρέπει να ευχαριστήσω τους ανθρώπους της εταιρείας «Αττικό Μετρό». Η εμπειρία της ξενάγησης ήταν μοναδική!


Υ.Γ. Νομίζω ότι κάποια στιγμή πρέπει να γράψω ένα άρθρο για τις διακοπές των εφοπλιστών με μοντέλα σε ιστιοφόρα στην Καραϊβική. Υπάρχει κάποιος που θέλει να με ξεναγήσει;