Summer in town

Δεν ήμουν καλός στο μάθημα της ψυχολογίας. Δεν ήμουν καλός ούτε στην αντιγραφή. Δεν είναι τυχαίο ότι, παρ’ ότι ο διπλανός μου στο σχολείο ήταν αυτό που θα χαρακτήριζες ευγενικά «αετός» (ή, μη ευγενικά, «φύτουλας»), μόλις και μετά βίας κατάφερα να πάρω ένα δεκατεσσάρι σε διαγώνισμα της ψυχολογίας.

Εδώ που τα λέμε, δεν χρειάζεται να έχεις κάνει διδακτορικό στο Χάρβαρντ, για να διαγνώσεις «μεταδιακοπιακό σύνδρομο κατάθλιψης» (σίγουρα θα υπάρχει κάτι τέτοιο) σε όσους έχουν επιστρέψει στη Θεσσαλονίκη και στα τσιμέντα της πόλης μετά τα καλοκαιρινά τους πλατσουρίσματα σε καταγάλανες ακτές κάποιου νησιού, τα τσιμπούσια σε γραφικά ταβερνάκια και τον ύπνο στη σκιά ενός δέντρου, με τα τζιτζίκια να σε νανουρίζουν και το θυμάρι να πλημμυρίζει τη μύτη σου.

Σας ξενέρωσα; Ελπίζω όχι. Μην το βάζετε κάτω: η καλοκαιρινή Θεσσαλονίκη μπορεί να σας προσφέρει χαλάρωση που δεν την είχατε φανταστεί. Και στο "live!" της Κυριακή σας δείχνουμε τον τρόπο για να την αποκτήσετε...


Την Κυριακή όμως δεν υπάρχει μόνο "live!" αλλά και οι "Επιλογές" που είναι αφιερωμένες στις αποδράσεις. Αν λοιπόν δεν έχετε πάρει ακόμη τους δρόμους και τα βουνά, ανοίξτε το τεύχος και πάρτε ιδέες. Όταν γυρίσετε, βέβαια, θα χρειαστείτε το "live!" για να προσαρμοστείτε στους ρυθμούς της πόλης.

Αυτά... Και τώρα ρίχνω στην τσάντα μου: μαγιό, πετσέτες, αντηλικό και πηγαίνω για μπάνια στο εξοχικό μου στις Μαλδίβες. Ελπίζω να μην είναι η εποχή των καρχαριών. Με τα περιοδικά θα τα πούμε στις 28 Αυγούστου. Καλό καλοκαίρι...

Νέος φοιτητής, μόνος, ψάχνει…

Ο φοιτητής της φωτογραφίας δεν προσεύχεται. Γιατί δεν προσεύχεται; Επειδή είναι άθεος; Όχι. Δεν προσεύχεται γιατί δεν γνωρίζει (ακόμη) τι έχει να τραβήξει μέχρι να μετακομίσει στην πόλη όπου θα περάσει τα επόμενα τέσσερα (και βάλε) χρόνια της ζωής του. Για να μετακομίσει, θα πρέπει να βρει σπίτι. Το πρώτο κομμάτι είναι το εύκολο. Ανατρέχεις στις αγγελίες της εφημερίδας “Μακεδονία” και σημειώνεις τα σπίτια που θέλεις να δεις. Το δεύτερο κομμάτι είναι το δύσκολο: πρέπει να δεις τα σπίτια. Φοράς ένα ζευγάρι άνετα παπούτσια και γίνεσαι Αμπέμπε Μπεκίλα. Αυτό φτάνει; Όχι βέβαια… Το αφιέρωμα του “

live!” της Κυριακής είναι ο απόλυτος οδηγός για να βρεις το (φοιτητικό) σπίτι των ονείρων σου.

Στις πλαζ της Πιερίας

Μπορεί στο δημοτικό να μην ήμουν κι ο καλύτερος μαθητής σε ό,τι είχε να κάνει με την αριθμητική και την πολιτική αγωγή, αλλά “πετούσα σπίθες”, όταν ερχόταν στο προσκήνιο η μυθολογία. Ήξερα όλο το γενεαλογικό δέντρο των ολύμπιων θεών -μανάδες, πατεράδες, παιδιά, ξαδέρφια, εγγόνια... Υστερούσα λιγάκι στις ερωμένες του Δία, επειδή ο πατέρας των θεών (και των ανθρώπων) δεν είχε αφήσει θηλυκό για θηλυκό.

Δεν είχα εντρυφήσει όμως στην επιλογή του Ολύμπου ως τόπου κατοικίας-γραφείου διοίκησης τού τότε γνωστού κόσμου. Ίσως να ήταν κληρονομιά κάποιου θεού... Οι δύο πιο πιθανές εκδοχές, σύμφωνα με την έρευνα που έκανα στο διαδίκτυο, ήταν είτε ότι οι θεοί έπρεπε να βρίσκονται σε ψηλότερο σημείο από τους ανθρώπους -γιατί όχι στο ψηλότερο σημείο της Ελλάδας;- είτε ότι είχαν μαγευτεί από την ομορφιά της περιοχής που βρισκόταν από κάτω τους (της Πιερίας). Και να σκεφτεί κανείς ότι οι αρχαίοι θεοί μαγεύτηκαν αποκλειστικά από την ομορφιά της περιοχής, χωρίς να έχουν ζήσει τις επιλογές διασκέδασης που προσφέρει η Πιερία σήμερα. Ποιες είναι αυτές; Θα τις μάθετε στο τεύχος 124 του "live!". Υπομονή μέχρι την Κυριακή.

Η μεγάλη του θέρους γιορτή

Γιατί γουστάρουμε το καλοκαίρι; Για την άδεια, το επίδομα αδείας, τα μπάνια, το άραγμα στην ξαπλώστρα, το διάβασμα βιβλίων, τα τσιμπούσια και τα ξενύχτια με φίλους, τα φλερτ με άγνωστες που γίνονται γνωστές, την ηρεμία, την ξεγνοιασιά και το γεγονός ότι το ποδοσφαιρικό πρωτάθλημα έχει τελειώσει (μη σώσει και ξαναρχίσει). Κάποια πράγματα βέβαια μπορεί να μας την σπάνε -καλή ώρα το γεγονός ότι για να πας Χαλκιδική Σάββατο μεσημέρι θέλεις να περάσεις τρεις ώρες στο τιμόνι- αλλά σαν το καλοκαίρι δεν υπάρχει.

Στο “live!” της Κυριακής δεν ασχολούμαστε με μπάνια και φλερτ αλλά με μια άλλη απόλαυση: τα υπέροχα μουσικά βράδια κάτω από τα αστέρια... Η μεγάλη γιορτή του θέρους ονομάζεται “Sani Festival” και περιλαμβάνει έξι θεματικούς μουσικούς κύκλους που θα κρατήσουν αμείωτο το ενδιαφέρον των φιλότεχνων (εμάς δηλαδή). Επίσης, συνεχίζουμε το αφιέρωμα στα βιβλία του καλοκαιριού και προτείνουμε μια ιστορική θεατρική παράσταση, τα «Μικρά Διονύσια», με την οποία το ΚΘΒΕ γιορτάζει τα 50 χρόνια του. Μία και σήμερα έμεινε για τα μπάνια (του Σαββατοκύριακου).