22.2.11

Once upon a time...

Διαβάζω κόμικς από την εποχή που θυμάμαι τον εαυτό μου. Άρχισα με τους ήρωες του Ντίσνεϊ, πέρασα στον “Λούκι Λουκ”, τον “Αστερίξ” και τον “Ιζνογκούντ”, μεταπήδησα σε πιο “ψαγμένα” ευρωπαϊκά και κατέληξα να διαβάζω αμερικανιές με υπερήρωες (αυτά που κάποιοι τα χαρακτηρίζουν ως υποκουλτούρα). Time well spent...

Πριν από αρκετά χρόνια -την εποχή που έκανα τα πρώτα μου επαγγελματικά βήματα στο ραδιόφωνο- μού ήρθε η φαεινή ιδέα (άβυσσος η ψυχή του ανθρώπου) να γράψω ένα παιδικό παραμύθι. Για την ακρίβεια, ένα Χριστουγεννιάτικο παραμύθι. Οι ωραίες ιδέες, όμως, παύουν να είναι ωραίες ιδέες και αποκτούν σάρκα και οστά μόνο όταν τις μεταφέρεις στο χαρτί (ή στον υπολογιστή). Όταν κατάφερα να τις βάλω σε μια σειρά, αποφάσισα να περάσω στο επόμενο και πιο σημαντικό στάδιο: το γράψιμο. Και τότε άρχισε το μαρτύριο. Όταν γράφεις ένα κείμενο για κάποιο περιοδικό γνωρίζεις ότι ο χρόνος σου είναι περιορισμένος. Έχεις μια δυο μέρες για να κάνεις την έρευνά σου, να γράψεις το άρθρο και να το παραδώσεις. Όταν γράφεις κάτι για σένα, χωρίς να έχεις κάποιον πάνω από το κεφάλι σου για να σου υπενθυμίζει τον χρόνο παράδοσης, μπαίνεις σε αργούς, παγετώνιους ρυθμούς. Τουλάχιστον αυτό συνέβη με εμένα. Έγραφα δυο σελίδες την μία μέρα, άλλη μία την επόμενη εβδομάδα και μία τρίτη, όποτε έβρισκα όρεξη (και μου το επέτρεπαν οι υποχρεώσεις). Και το Χριστουγεννιάτικο παραμύθι άρχισε να βλέπει τα Χριστούγεννα να περνούν χρόνο με το χρόνο. Αν έδινα σε έναν πιτσιρικά να διαβάσει την πρώτη σελίδα, την ημέρα που την έγραψα, είμαι σίγουρος ότι θα διαβάσει την τελευταία όταν θα απολυθεί από τον στρατό. Ή όταν θα απολυθεί ο δικός του γιος...

Η ιστορία, όμως, της δημιουργίας ενός παραμυθιού με κυνηγάει χρόνια. Πριν από ένα δύο μήνες -έχοντας συμπληρώσει μια δεκαετία στο χώρο των εντύπων και έχοντας αποκτήσει την σχετική εμπειρία- πρότεινα σε δύο φίλες μου, παιδαγωγούς, την Κατερίνα Χρυσαφίδου και την Νατάσα Παπαδοπούλου, να ενώσουμε τις δυνάμεις μας (και τις εμπειρίες μας) προκειμένου να δημιουργήσουμε μια ολοκληρωμένη παραγωγή-εμπειρία για τα παιδιά: ένα μοντέρνο, μουσικό παραμύθι με χαρούμενες εικόνες και τα απαραίτητα μηνύματα που θα συνοδεύεται από το ηχητικό cd με την αφήγηση και τα τραγούδια. Και, ω του θαύματος... Όσο αργά κυοφορείται το δικό μου παραμύθι, τόσο γρήγορα γεννήθηκαν οι δύο ιστορίες των κοριτσιών. Μετά από τόσες και τόσες παιδικές θεατρικές παραστάσεις και σχολικές γιορτές που έφεραν σε πέρας, το παραμύθι θα τα τρόμαζε; Όχι βέβαια! Παρέδωσαν δύο απολαυστικά παραμύθια που θα τα εκδώσουμε μόλις ολοκληρωθούν και τα επόμενα στάδια της παραγωγής. Ευελπιστώ, κάποια στιγμή πριν από το καλοκαίρι. Όσο για τον χαρακτηρισμό “απολαυστικά”, δεν τον έδωσα τυχαία. Αν βλέπατε πώς έκαναν τα πιτσιρίκια που είχαν την ευκαιρία να ακούσουν την test drive ανάγνωση θα με δικαιολογούσατε. Και όχι μόνο τα πιτσιρίκια αλλά και ένας δημοσιογράφος που άρχισε να γράφει πριν από χρόνια το δικό του παραμύθι...